Снег растает - MVKC CKNT

Отмерены минуты нам

Их так мало.

Не гадая, просто будь рядом

Не верь этим унылым словам

За которыми я был спрятан

Дороги помнят наши пути долгие

За терриконами куда нам идти толком?

И если больно, то не люби настолько

Человека, превращающего чувства в осколки

Мой мир так скомкан и зарисован

На полях – это каракули фотоальбома

В котором нет тебя и нету памяти

Но каждый день я думаю, будто бы днями теми

Остаться там, на волю небесам

Словно между нами времени полоса

Там быть – это мой шанс

Не забыть то, чему меня научила страсть

Увидел и я потерял тебя в толпе

И не угнаться за этой скоростью мне

Скоро стемнеет и на город упадёт ночь

А до того любовь уведёт прочь

От этих поровну поделенных суток

И не желая видеть то, чего несут они

Это не суть.

Знай, я бегу за тобой

Лишь останови минуты и я весь твой

I’ve been here before

Прости, если печаль оставил

I’ll be back for more

Но эта любовь растает

Maybe this time I can stay

Как снег по весне

Но зимой мы чужими стали, forever more

I’ve been here before

Прости, если печаль оставил

I’ll be back for more

Но эта любовь растает

Maybe this time I can stay

Как снег по весне

Но зимой мы чужими стали

Это дежа-вю – моя галактика

Мир полон независимости, а я хочу быть скован этим

Связан невидимой статикой

Подари этот день снова и снова

В королевстве полной луны

Где наши мосты разведены

Где костры сожжены и стали иными

Мир в котором мы больше не связаны

Давай выключим мир на пару часов

Останется шум моря и ветер, не думая ни о чём

Искать тебя буду касаниями наших голосов

Забери всё, но оставь мне этот сон

Мы в унисон, пусть и вне зоны доступа

Нет чувств, ничего, только мороз к губам

И холод этого неба – это не рай теперь

Оставшись здесь, молюсь стерпеть

Когда нет выхода в этой погоне чувств

Не замечая ваши советы, мчусь

И если ты ответишь «да»

То это лучшее, что я могу загадать

Хотелось бы поверить в это, но я далеко

От лета у берега моря

Где было нам так легко, но не спасти

Наш тающий на ладони снег, прости

I’ve been here before

Прости, если печаль оставил

I’ll be back for more

Но эта любовь растает

Maybe this time I can stay

Как снег по весне

Но зимой мы чужими стали, forever more

I’ve been here before

Прости, если печаль оставил

I’ll be back for more

Но эта любовь растает

Maybe this time I can stay

Как снег по весне

Но зимой мы чужими стали

Minuten worden bij ons gemeten

Het zijn er zo weinig.

Niet raden, wees er gewoon bij

Geloof deze droevige woorden niet

Waarachter ik was verborgen

Wegen herinneren onze lange reizen

Waar moeten we heen voor de afvalbergen?

En als het pijn doet, heb dan niet zoveel lief

De man die gevoelens in stukjes verandert

Mijn wereld is zo verfrommeld en geschetst

In de kantlijn staat een krabbel van een fotoalbum

Waarin geen jij is en geen herinnering

Maar elke dag denk ik dat die dagen

Blijf daar, naar de wil van de hemel

Als een strookje tijd tussen ons

Om daar te zijn is mijn kans

Vergeet niet wat passie me heeft geleerd

Ik zag en ik verloor je in de menigte

En houd deze snelheid niet bij voor mij

Binnenkort wordt het donker en valt de nacht over de stad

En daarvoor zal liefde wegleiden

Van deze gelijk verdeelde dagen

En niet willen zien wat ze dragen

Dit is niet het punt.

Weet dat ik achter je aan ren

Stop gewoon de minuten en ik ben helemaal van jou

Ik ben hier eerder geweest

Het spijt me als er verdriet over is

Ik kom terug voor meer

Maar deze liefde zal smelten

Misschien kan ik deze keer blijven

Als sneeuw in de lente

Maar in de winter werden we vreemden, voor altijd meer

Ik ben hier eerder geweest

Het spijt me als er verdriet over is

Ik kom terug voor meer

Maar deze liefde zal smelten

Misschien kan ik deze keer blijven

Als sneeuw in de lente

Maar in de winter werden we vreemden

Deze déja vu is mijn melkweg

De wereld is vol onafhankelijkheid en daar wil ik me aan binden

Gebonden door onzichtbare statische elektriciteit

Geef deze dag keer op keer

In het rijk van de volle maan

Waar onze bruggen worden getrokken

Waar de vuren worden gebrand en veranderd

Een wereld waarin we niet meer verbonden zijn

Laten we de wereld een paar uur uitzetten

Het geluid van de zee en de wind zal blijven, zonder ergens aan te denken

Ik zal naar je zoeken met de aanraking van onze stemmen

Neem alles, maar laat me deze droom

We zijn eensgezind, zij het buiten bereik

Geen gevoelens, niets, alleen vorst aan de lippen

En de kou van deze lucht is nu niet de hemel

Hier achtergelaten, bid ik om te volharden

Wanneer er geen uitweg is in dit streven naar gevoelens

Zonder je advies op te merken, haast ik me

En als je ja antwoordt

Dat is het beste wat ik kan bedenken

Ik wou dat ik het kon geloven, maar ik ben ver weg

Van de zomer aan zee

Waar het voor ons zo makkelijk was, maar niet gered

Onze smeltende sneeuw in de palm van je hand, het spijt me

Ik ben hier eerder geweest

Het spijt me als er verdriet over is

Ik kom terug voor meer

Maar deze liefde zal smelten

Misschien kan ik deze keer blijven

Als sneeuw in de lente

Maar in de winter werden we vreemden, voor altijd meer

Ik ben hier eerder geweest

Het spijt me als er verdriet over is

Ik kom terug voor meer

Maar deze liefde zal smelten

Misschien kan ik deze keer blijven

Als sneeuw in de lente

Maar in de winter werden we vreemden