Короткометраж - MVKC CKNT

Мир – это хоспис под открытым небом

И мы неизлечимо больны

К востоку от рая 3 года к ряду память отбеливал

Но она будто соткана из прутьев стальных в узлы

Под аккомпанемент снежной бури за окном отеля

Я написал треки за треком по памяти

Чё-то напутал если, прости, воспоминаниям не стоит верить

Иногда они тупее, чем «Comedy»

Я буду пьян ровно настолько, чтобы чувствовать себя счастливым

Чтобы не помнить твои губы цвета роз

Жаль, не достать нигде аналогов вечного дофамина

Что стало бы с нами дальше - хороший вопрос

Так мы не посадили друг друга на привязь кредитов

Не сделали больно семье из чувства мести

И ты не плачешь, подумав ошибочно под давлением быта

Что счастье возможно, где угодно, но только не здесь

Мы замерзали без любви

Но это был лишь короткометражный фильм

И через годы, пересматривая это видео

Надеюсь без улыбок на лице нас не увидеть

У любви нет прошедшего времени и значит, мы бесконечны

И значит, мне не забыть

Как тёплый вечер у пирса ложился на твои плечи

И я полжизни отдал бы, чтобы его повторить

Годы идут, а я всё жизнь не распробую, как сомелье

Из города в город бегу то от войны, то от нас

Подумать стыдно, что мысли о тебе во мне столько лет

Сидят, это болезнь и чувства съедят, так что я пас

Тут жить так не опасно, как влюбляться

И ночь черна как грех.

Любовь?

Откуда ей тут взяться?

Как говорят там, «нужно дать времени время»?

Но засыпаем мы, увы, не с теми, с другими мы строим семьи

Мне пару тактов обезболивающего на душу

И вспомнить, как ты красива в сарафане бежевом

Ничего ярче нет твоей улыбки радужной

Не смею задерживать

Мы замерзали без любви

Но это был лишь короткометражный фильм

И через годы, пересматривая это видео

Надеюсь без улыбок на лице нас не увидеть

De wereld is een openluchthospice

En we zijn terminaal ziek

Ten oosten van het paradijs 3 jaar op rij verbleekte de herinnering

Maar het lijkt van stalen staven tot knopen geweven te zijn

Onder begeleiding van een sneeuwstorm buiten het hotelraam

Ik heb track na track uit mijn geheugen geschreven

Er is iets misgegaan als, het spijt me, herinneringen het niet waard zijn om te geloven

Soms zijn ze dommer dan "Comedy"

Ik zal net dronken genoeg zijn om me gelukkig te voelen

Niet om je lippen de kleur van rozen te herinneren

Jammer dat je nergens analogen van eeuwige dopamine kunt krijgen

Wat zou er nu van ons worden, is een goede vraag

Dus we hebben elkaar niet aan een leiband gezet met leningen

Heeft de familie geen pijn gedaan uit wraak

En je huilt niet, verkeerd denkend onder de druk van het dagelijks leven

Dat geluk overal mogelijk is, behalve hier

We bevroor zonder liefde

Maar het was maar een korte film.

En door de jaren heen, bij het bekijken van deze video

Ik hoop dat je ons niet zult zien zonder een glimlach op je gezicht

Liefde heeft geen verleden tijd en daarom zijn we eindeloos

En dat betekent dat ik het niet kan vergeten

Hoe warm viel de avond op de pier op je schouders

En ik zou de helft van mijn leven geven om het te herhalen

Jaren gaan voorbij, maar ik proef het leven nog steeds niet als een sommelier

Van stad naar stad ren ik weg van de oorlog, dan van ons

Het is een schande om te bedenken dat gedachten aan jou al zoveel jaren in mij zijn

Ze zitten, dit is een ziekte en gevoelens zullen eten, dus ik pass

Hier wonen is niet zo gevaarlijk als verliefd worden

En de nacht is zwart als de zonde.

Dol zijn op?

Waar komt ze hier?

Zoals ze daar zeggen: "je moet tijd geven"?

Maar we vallen in slaap, helaas, niet met hen, met anderen bouwen we gezinnen

Ik heb een paar slagen pijnstillers per ziel nodig

En onthoud hoe mooi je bent in een beige zomerjurk

Er is niets helderder dan je regenboogglimlach

ik durf het niet uit te stellen

We bevroor zonder liefde

Maar het was maar een korte film.

En door de jaren heen, bij het bekijken van deze video

Ik hoop dat je ons niet zult zien zonder een glimlach op je gezicht