Оковы - MVKC CKNT

Эх, была бы власть над временем

Той осенью и обнимал бы крепче, и не вёл себя как маленький

A проще не сказать, увы, что сделано, то сделано

В душе ребёнок, хотя с виду вроде взрослый парень

Небо, дай мне знак, где лишнее, а где весомое

Ибо там, где пьёт толпа, все родники отравлены

И каждый раз я, проезжая мимо парка кованных

Корю себя за то, что поступил неправильно

Мой эгоизм давит на тебя, как пресс-папье

Твои упрёки копятся внутри осколочными

Мы заперты в четырёх стенах, это будто бы вольер

И как тут не почувствовать себя беспомощным?

Всё это просто смешно – это не любовь, а так вот то

Когда любая фраза превращается в ревность и ругань

Ты научи меня отдавать целиком всего себя и с недостатками

Ведь невозможно любить лишь половинки друг друга

Нас больше не держат оковы

И мы свободны от ржавых цепей

И больше ни слова

Не могу и не хочу быть зависим от этих сетей

Нас больше не держат оковы

И мы свободны от ржавых цепей

И больше ни слова

Не могу и не хочу быть зависим от этих сетей

Вместо того чтоб помочь, мне ставят ногу на горло

И поводы быть порознь скрывают за молчанием

Уют заменили ссоры в самых жёстких формах

Или притворный предлог работать по ночам

Я сделаю вид, будто не слышал звонка в тот миг

Когда в чужих руках буквально покидал этот мир

Мы не становимся моложе с каждым летом, разве нет?

Тупо пытаться подменить наш этос

На склоне лет меня согрели бы лишь её объятья

С улыбкой вспоминать день нашей встречи – она в ярком платье

Наш галеон где-то сбился с пути

Потопив все обещания того, что ждёт по курсу впереди

И кто знает, как было бы в том параллельном мире

Где в старости мы у камина под фамильным пледом

Сейчас и здесь полумесяц и звезда Алжира

Каждый день призваны напоминать мне об этом

Нас больше не держат оковы

И мы свободны от ржавых цепей

И больше ни слова

Не могу и не хочу быть зависим от этих сетей

Нас больше не держат оковы

И мы свободны от ржавых цепей

И больше ни слова

Не могу и не хочу быть зависим от этих сетей

Eh, er zou macht zijn na verloop van tijd

Die herfst zou ik je steviger hebben geknuffeld en me niet een beetje hebben gedragen

En het is makkelijker om niet te zeggen, helaas, wat gedaan is, is gedaan

Een kind in hart en nieren, hoewel het eruit ziet als een volwassen man

Hemel, geef me een teken, waar is overbodig en waar is zwaar?

Want waar de menigte drinkt, zijn alle bronnen vergiftigd

En elke keer als ik langs het vervalste park rijd

mezelf verwijten wat ik verkeerd heb gedaan

Mijn egoïsme weegt op je als een presse-papier

Je beschuldigingen stapelen zich op in fragmentatie

We zitten opgesloten in vier muren, het is net een volière

En hoe kun je je niet hulpeloos voelen?

Dit alles is gewoon belachelijk - dit is geen liefde, maar dat is het

Wanneer een zin verandert in jaloezie en vloeken

Je leert me om mijn hele zelf te geven en met gebreken

Het is tenslotte onmogelijk om maar van de helft van elkaar te houden

We worden niet langer vastgehouden door boeien

En we zijn vrij van roestige kettingen

En geen woorden meer

Ik kan en wil niet afhankelijk zijn van deze netwerken

We worden niet langer vastgehouden door boeien

En we zijn vrij van roestige kettingen

En geen woorden meer

Ik kan en wil niet afhankelijk zijn van deze netwerken

In plaats van te helpen, zetten ze een voet op mijn keel

En de redenen om uit elkaar te zijn verschuilen zich achter stilte

Troost werd vervangen door ruzies in de meest ernstige vormen

Of een geveinsd excuus om 's nachts te werken

Ik zal doen alsof ik de oproep op dat moment niet hoorde

Wanneer in de verkeerde handen letterlijk deze wereld verliet

We worden niet elke zomer jonger, toch?

Het is stom om te proberen ons ethos te veranderen

In mijn afnemende jaren zouden alleen haar armen me verwarmen

Met een glimlach, herinner je de dag dat we elkaar ontmoetten - ze is in een heldere jurk

Ons galjoen is ergens verdwaald

Alle beloften verdrinken van wat ons te wachten staat op de cursus

En wie weet hoe het zou zijn in die parallelle wereld

Waar we op oudere leeftijd zijn bij de open haard onder een familiedeken

Nu en hier de halve maan en de ster van Algiers

Elke dag was bedoeld om me hieraan te herinneren

We worden niet langer vastgehouden door boeien

En we zijn vrij van roestige kettingen

En geen woorden meer

Ik kan en wil niet afhankelijk zijn van deze netwerken

We worden niet langer vastgehouden door boeien

En we zijn vrij van roestige kettingen

En geen woorden meer

Ik kan en wil niet afhankelijk zijn van deze netwerken