The Grey - Movements

Wait for a signal

Losing faith

Stuck in the middle

And I’m searching for a way out

But six feet deep, I’ve dug my grave now

There’s no way out

I feel the salt beneath my skin

It’s boiling up again

I can’t let go, and I’m wearing thin

These knots in my throat coil and constrict

And it’s the shortening of the days

The dark that seems to grip

All the ice that fills my veins

And this guilt that always trips

I’ve felt so gray and out of place

Bent out of shape, but stuck in my ways

And I’ve been searching for the answer

Will I always be this way?

And when I call out, will you answer?

'Cause I’ve been screaming but nothing’s changed

Nothing’s changed

I feel the cold against my face

And it’s enough to keep me sick

So I’m left with this bitter taste a spoonful of sugar could never fix

And it’s the shortening of the days

And the dark that seems to grip

Try to go and it pulls me in

I’m sick of swallowing medicine to feel something

I’ve felt so gray and out of place

Bent out of shape, but stuck in my ways

And I’ve been searching for the answer

Will I always be this way?

And when I call out, will you answer?

'Cause I’ve been screaming but nothing’s changed

And it’s getting harder to pretend like I’m okay

When there’s a constant reminder being drilled into my brain

I still believe in happiness and I want to find a way

But lately, my whole world is being swallowed by the grey

For now there’s comfort in the quiet, solitude, and rainy days

I’ve got my sadness to a science

All I can do is hope for change

For now there’s comfort in the quiet, solitude, and rainy days

I’ve got my sadness to a science

All I can do is hope for change

Wacht op een signaal

geloof verliezen

Vast in het midden

En ik ben op zoek naar een uitweg

Maar zes voet diep, ik heb nu mijn graf gegraven

Er is geen uitweg

Ik voel het zout onder mijn huid

Het kookt weer

Ik kan niet loslaten en ik draag dun

Deze knopen in mijn keel kronkelen en vernauwen

En het is het verkorten van de dagen

Het donker dat lijkt te grijpen

Al het ijs dat mijn aderen vult

En dit schuldgevoel dat altijd struikelt

Ik voelde me zo grijs en niet op mijn plaats

Uit vorm gebogen, maar vastgelopen in mijn manieren

En ik heb gezocht naar het antwoord

Zal ik altijd zo zijn?

En als ik roep, neem je dan op?

Want ik heb geschreeuwd, maar er is niets veranderd

Er is niets veranderd

Ik voel de kou tegen mijn gezicht

En het is genoeg om me ziek te houden

Dus ik blijf zitten met deze bittere smaak die een lepel suiker nooit zou kunnen oplossen

En het is het verkorten van de dagen

En het donker dat lijkt te grijpen

Probeer te gaan en het trekt me naar binnen

Ik ben het zat medicijnen te slikken om iets te voelen

Ik voelde me zo grijs en niet op mijn plaats

Uit vorm gebogen, maar vastgelopen in mijn manieren

En ik heb gezocht naar het antwoord

Zal ik altijd zo zijn?

En als ik roep, neem je dan op?

Want ik heb geschreeuwd, maar er is niets veranderd

En het wordt steeds moeilijker om te doen alsof ik in orde ben

Wanneer er een constante herinnering in mijn brein wordt geboord

Ik geloof nog steeds in geluk en ik wil een manier vinden

Maar de laatste tijd wordt mijn hele wereld opgeslokt door het grijs

Voor nu is er troost in de stilte, eenzaamheid en regenachtige dagen

Ik heb mijn verdriet tot een wetenschap

Het enige wat ik kan doen is hopen op verandering

Voor nu is er troost in de stilte, eenzaamheid en regenachtige dagen

Ik heb mijn verdriet tot een wetenschap

Het enige wat ik kan doen is hopen op verandering