Nineteen - Movements

There’s a fire in my heart, but I’ve got blood in my mouth

Tongue caged by my teeth, trying hard just to speak

But your shout has got me beat and I’m rusting

I’m rusting

And my mother always told me

«Tread lightly», «don't step on his toes»,

And that was okay at a young age

But I am fully grown

Suit and tie at the table

Another disappointment

I’ll stay quiet, still unstable

I’ll swallow the poison

'Cause I am not who you were at nineteen

I am not the man you want me to be

I’m not a warrior, I am fragile, I am weak

I’m not a warrior, I am not you, I’m barely me

Someday I hope to make it clear to you

That success is not determined by leather bound books and ink on paper,

But rather the passion that I have found out of heartbreak and anger.

I know that happiness is stability, but stability is not a desk job.

And I refuse to sacrifice my aspirations

For an income and security.

What the hell is «security»?

See, I’d rather die at my fullest.

Poor, but free to roam,

Than let an office drain me slowly for the sake of a home.

Cause I watched your endless intermission,

An actor trapped in mediocrity.

Gave up on your ambitions, and your convictions compared to mine —

What a rigid dichotomy

'Cause I am not who you were at nineteen

I am not the man you want me to be

I’m not a warrior, I am fragile, I am weak

I’m not a warrior, I am not you

I am not who you were at nineteen

I am not the man you want me to be

I am not, I am not

I am not my father’s son

Er is een vuur in mijn hart, maar ik heb bloed in mijn mond

Tong gekooid door mijn tanden, hard mijn best doen om gewoon te praten

Maar je schreeuw heeft me verslagen en ik ben aan het roesten

ik ben aan het roesten

En mijn moeder vertelde me altijd

«Liefjes lopen», «niet op zijn tenen trappen»,

En dat was oké op jonge leeftijd

Maar ik ben volwassen

Pak en stropdas aan tafel

Nog een teleurstelling

Ik blijf stil, nog steeds onstabiel

Ik zal het gif inslikken

Want ik ben niet wie jij was toen je negentien was

Ik ben niet de man die je wilt dat ik ben

Ik ben geen krijger, ik ben kwetsbaar, ik ben zwak

Ik ben geen krijger, ik ben jou niet, ik ben nauwelijks mezelf

Op een dag hoop ik het je duidelijk te maken

Dat succes wordt niet bepaald door in leer gebonden boeken en inkt op papier,

Maar eerder de passie die ik heb ontdekt uit liefdesverdriet en woede.

Ik weet dat geluk stabiliteit is, maar stabiliteit is geen bureaubaan.

En ik weiger mijn ambities op te offeren

Voor een inkomen en zekerheid.

Wat is in godsnaam «beveiliging»?

Kijk, ik sterf liever op mijn best.

Arm, maar vrij om te zwerven,

Laat me dan langzaam leeglopen door een kantoor omwille van een huis.

Want ik keek naar je eindeloze pauze,

Een acteur gevangen in middelmatigheid.

Heb je ambities en je overtuigingen opgegeven in vergelijking met de mijne -

Wat een harde dichotomie

Want ik ben niet wie jij was toen je negentien was

Ik ben niet de man die je wilt dat ik ben

Ik ben geen krijger, ik ben kwetsbaar, ik ben zwak

Ik ben geen krijger, ik ben jou niet

Ik ben niet wie je was toen je negentien was

Ik ben niet de man die je wilt dat ik ben

Ik ben niet, ik ben niet

Ik ben niet de zoon van mijn vader