Murder and Create - Million Dead

How should I begin?

I find myself residing

At the dried out end of a dead history

All my thoughts are dirt scattered on a coffin

And I a dilettante funereal spectator here

How should I presume?

A be suited bourgeois mourner

Virgin to surrender and vivid sense

I scour lichened stones, desperately seeking

Daedalus’s paternal secret of where we will land

Well, I was born with four fingers on each hand

And with my eight fingers and my thumbs I do maths

Once again, how should I begin?

I’ve started weak and I’m stuttering

But I have remembered all my lines

It seems that I have thus presumed to talk of maths

In front of crowded rooms but I’ll make the two times table mine

Calculus finishes me, I don’t follow trigonometry

I’ve got nothing to add to algebra

(The more complex functions, I don’t remember)

But arithmetic, the absolute zero is arithmetic

On fingers and toes

I have remembered all my lines

And I’ll make the two times table mine

I will not presume but I will thus begin

Hoe moet ik beginnen?

Ik bevind dat ik woon

Aan het uitgedroogde einde van een dode geschiedenis

Al mijn gedachten zijn vuil verspreid over een doodskist

En ik een dilettant begrafenistoeschouwer hier

Hoe moet ik aannemen?

Een geschikte burgerlijke rouwdrager

Maagd om je over te geven en een levendig gevoel

Ik schuur korstmossen, wanhopig op zoek naar

Het vaderlijke geheim van Daedalus over waar we zullen landen

Nou, ik ben geboren met vier vingers aan elke hand

En met mijn acht vingers en mijn duimen doe ik wiskunde

Nogmaals, hoe moet ik beginnen?

Ik ben zwak begonnen en ik stotter

Maar ik heb al mijn regels onthouden

Het lijkt erop dat ik dus heb verondersteld over wiskunde te praten

Voor overvolle kamers, maar ik maak de tafel van twee de mijne

Calculus maakt me af, ik volg geen trigonometrie

Ik heb niets toe te voegen aan de algebra

(De meer complexe functies, ik weet het niet meer)

Maar rekenkunde, het absolute nulpunt is rekenkunde

Op vingers en tenen

Ik heb al mijn regels onthouden

En ik maak de tafel van twee de mijne

Ik zal niet veronderstellen, maar ik zal zo beginnen