Smiling at Strangers on Trains - Million Dead

It was the strangest thing today

I saw new footprints in abandoned pathways

Beneath forgotten undergrowth something stirring again

You were a single red blood cell but I lost you in the knot of capillaries

But you were bringing me oxygen when I needed it most in the smoke

And you were always as far as Mongolia

As close as my clothes

Your presence pervading

But it still never shows

As close as the answer I never quite know

Or can’t quite remember

Your distance insidious

As soft as a blow

Your shadow is with me wherever I go

It’s on the tip of my tongue but still I never quite know

Or can’t quite remember

I don’t quite remember

The forced proximity of a million different Mike Leigh movies

Makes me long for the fresh air of a familiar face

And not the violence of loneliness

Nor the unease of surrounded seclusion

I keep nearly missing you around corners and in passing trains

And if I’d known that you weren’t so far away

That you were never that far away

I could’ve rode this train smiling

Het was het vreemdste vandaag

Ik zag nieuwe voetafdrukken in verlaten paden

Onder vergeten kreupelhout roert zich weer iets

Je was een enkele rode bloedcel, maar ik verloor je in de knoop van haarvaten

Maar je bracht me zuurstof toen ik het het meest nodig had in de rook

En je was altijd zover als Mongolië

Zo dicht als mijn kleren

Uw aanwezigheid doordringt

Maar het wordt nog steeds nooit weergegeven

Zo dicht als het antwoord dat ik nooit helemaal weet

Of kan ik me niet helemaal herinneren

Uw afstand verraderlijk

Zo zacht als een klap

Je schaduw is bij me waar ik ook ga

Het ligt op het puntje van mijn tong, maar toch weet ik het nooit helemaal

Of kan ik me niet helemaal herinneren

Ik weet het niet helemaal meer

De gedwongen nabijheid van een miljoen verschillende Mike Leigh-films

Doet me verlangen naar de frisse lucht van een bekend gezicht

En niet het geweld van eenzaamheid

Noch het onbehagen van omringde afzondering

Ik mis je bijna steeds om hoeken en in passerende treinen

En als ik had geweten dat je niet zo ver weg was

Dat je nooit zo ver weg was

Ik had lachend in deze trein kunnen rijden