Журавли - Михаил Гулько

Здесь под небом чужим я как гость нежеланный,

Слышу крик журавлей, улетающих вдаль.

Сердце бьётся сильней, летят птиц караваны.

В дорогие края провожаю их я.

Вот всё ближе они и всё громче рыданья.

Словно скорбную весть мне они принесли.

Из какого же вы из далёкого края

Прилетели сюда на ночлег, журавли?

Дождик, холод, туман, непогода и слякоть,

Вид унылых людей из угрюмой земли.

Ах, как больно душе, как мне хочется плакать…

Перестаньте рыдать надо мной, журавли!

Пронесутся они мимо скорбных распятий,

Мимо древних церквей и больших городов.

А прибудут они, им откроют объятья

Молодая весна и Россия моя…

Hier, onder een vreemde hemel, ben ik als een ongewenste gast,

Ik hoor de kreet van kraanvogels die wegvliegen in de verte.

Het hart klopt sneller, karavanen vogels vliegen.

Ik begeleid ze naar dierbare landen.

Hier komen ze dichterbij en luider snikken.

Ze brachten me droevig nieuws.

Van wat kom je uit een ver land?

Hier aangekomen voor de nacht, kraanvogels?

Regen, kou, mist, slecht weer en smeltende sneeuw,

Soort trieste mensen uit een somber land.

Oh, wat doet het pijn aan mijn ziel, wat wil ik huilen...

Stop met huilen om mij, kraanvogels!

Ze zullen langs treurige kruisbeelden vegen,

Langs oude kerken en grote steden.

En ze zullen aankomen, ze zullen hun armen openen

Jonge lente en mijn Rusland...