Поздней Осенней Порой - Михаил Гулько

Поздней осенней порой,

Падая, листья шуршали.

Я возвращался домой,

Где меня долго так ждали.

Осенний кружил ветерок

В парке листвой у вокзала.

Я выхожу на перрон

И вижу тебя, мать родная.

Встретить ты сына пришла,

Добрая милая мама!

Долго ты сына ждала,

Невеста его ждать не стала.

За то, что ты сына ждала,

Что говорить, скажу прямо:

Я тебя очень люблю,

Добрая милая мама!

И на широкой груди,

Лаская родную старушку,

Я скажу: «Мама, веди,

Веди ты в родную избушку…»

За круглым семейным столом

Полней наливайте бокалы!

Я пью за родные края,

Я пью за тебя, мать родная!

И пью я за тех матерей,

Что сына туда провожают

И со слезами в глазах

Дитя на пороге встречают.

«Сын мой родной, дорогой!

-

Ты вся в слезах прокричала, —

Сын мой вернулся домой,

И жизнь моя радостней стала!».

Late herfsttijd

Vallend, ritselden de bladeren.

Ik was op weg naar huis

Waar ik al zo lang op wacht.

Herfstbries cirkelt

In het park met bladeren in de buurt van het treinstation.

Ik ga naar het platform

En ik zie je, lieve moeder.

Je kwam om je zoon te ontmoeten

Goede lieve moeder!

Je hebt lang op je zoon gewacht,

De bruid wachtte niet op hem.

Omdat je op je zoon wachtte,

Wat te zeggen, ik zal direct zeggen:

Ik hou heel veel van je,

Goede lieve moeder!

En op een brede borst,

De inheemse oude vrouw strelen,

Ik zal zeggen: "Mam, leid,

Leid je naar je geboortehut... "

Aan de ronde familietafel

Schenk je glazen vol!

Ik drink voor mijn geboorteland,

Ik drink voor jou, lieve moeder!

En ik drink voor die moeders

Dat de zoon daar wordt begeleid

En met tranen in mijn ogen

Het kind wordt ontmoet op de drempel.

“Mijn lieve zoon, lieve!

-

Je schreeuwde in tranen, -

Mijn zoon keerde terug naar huis

En mijn leven is gelukkiger geworden!"