За туманом - Михаил Гулько

Понимаешь.

это страннно, очень странно,

Но такой уж я законченный чудак.

Я гоняюсь, я гоняюсь за туманом,

И с собою мне не справиться никак.

Люди сосланы делами, люди едут за деньгами,

Убегают от обид и от тоски.

А я еду, а я еду за туманом,

За туманом и за запахом тайги.

Понимаешь, это просто, очень просто,

Для того, кто хоть однажды уходил.

Ты представь, что это остро, очень остро —

Горы, солнце, пихты, песни и дожди.

И пусть полным полны набиты мне в дорогу чемоданы —

Память, грусть, невозвращенные долги.

А я еду.

а я еду за туманом,

За мечтами и за запахом тайги.

Begrijpen.

het is vreemd, heel vreemd

Maar ik ben zo'n excentriekeling.

Ik jaag, ik jaag op de mist

En ik kan mezelf niet aan.

Mensen worden verbannen door zaken, mensen gaan voor geld,

Ze vluchten weg van wrok en verlangen.

En ik ga, en ik ga achter de mist aan,

Achter de mist en achter de geur van de taiga.

Zie je, het is simpel, heel simpel,

Voor degenen die ooit zijn vertrokken.

Kun je je voorstellen dat het scherp, heel scherp is -

Bergen, zon, sparren, zang en regen.

En laat de koffers vol met gevulde voor mij op de weg -

Herinneringen, verdriet, onbetaalde schulden.

En ik ga.

en ik ga achter de mist aan,

Voor dromen en voor de geur van taiga.