Trollkarlen - Mikael Wiehe

I den mycket lilla staden

Är luften tjock som rök

Den världsberömde trollkarlen

Ska komma på besök

Man flaggar på hotellet

Som för en president

Och stadens blåsorkester

Har fått nya instrument

Så kommer han med tåget

-han åker alltid tåg

En mycket gammal trollkarl

I sliten paletå

Två koffertar med snören om

Och vågor i sitt hår

Och ett litet, listigt leende

Som ingen kan förstå

Och blåsorkestern blåser

Och talar’n håller tal

Och mänskor ropar bravo

För de’e så, det brukar va

Sen går han till hotellet

Där presidenten brukar bo

Men städerskorna säger

Att han har hål i sina skor

Han har rest i hela världen

Han har trollat överallt

Han har trollat sej förmögen

Han har trollat sej ett namn

Nu kan han inte trolla mer

Men de’e det inte nån som vet

Och hans liv är sedan länge

En evighetsturné

Det sorlar av förväntan

I hotellets stora sal

Som packade sardiner

Sitter mänskorna på rad

Och fifflarna och skojarna

Har bänkat sej längst fram.

Dom hoppas kunna stjäla nåt

Ur mästarens program

Och så står han där på scenen:

En levande legend

Och härmar nåt, han lärde sej

En gång för länge sen

Han flaxar med sin kappa

Och han viftar med sin stav

Ja, han känner sina kunder

Och vet vad dom vill ha

Och publiken sitter hänförd

Och låter sej bedras

Som trollkarl är han kanske usel

Men som humbug är han bra

Och när allt till sist är över

Så gratulerar man sej själv

Man vet att man har upplevt

En oförglömlig kväll

En trollkarl sitter ensam

På rummet där han bor

Med döden i sitt hjärta

Och hål i sina skor

Ett litet, listigt leende

Så höjer han sin blick

Dom trodde att han trollade

De’e det som är hans trick

In het zeer kleine stadje

Is de lucht dik als rook?

De wereldberoemde goochelaar

zal bezoeken

Je vlagt bij het hotel

Wat betreft een president

En het blaasorkest van de stad

Heeft nieuwe instrumenten gekregen

Dan komt hij met de trein

- hij reist altijd met de trein

Een heel oude goochelaar

In moe palet

Twee koffers met de touwtjes aan

En golven in zijn haar

En een kleine, sluwe glimlach

Wat niemand kan begrijpen

En het blaasorkest waait

En de spreker houdt een toespraak

En mensen roepen bravo

Voor degenen die dat wel doen, is het meestal huh

Dan gaat hij naar het hotel

Waar de president gewoonlijk woont

Maar de schoonmaaksters zeggen

Dat hij gaten in zijn schoenen heeft

Hij heeft de hele wereld over gereisd

Hij heeft overal getoverd

Hij heeft zich rijk getoverd

Hij heeft een naam bedacht

Nu kan hij niet meer toveren

Maar niemand weet het

En zijn leven is al lang voorbij

Een eeuwigheidstour

Het bruist van de verwachting

In de grote hal van het hotel

Zoals verpakte sardientjes

Mensen zitten op een rij

En de grappen en grappen

Heeft vooraan gezeten.

Ze hopen iets te stelen

Uit het masterprogramma

En zo staat hij daar op het podium:

Een levende legende

En door iets te imiteren, leerde hij

Een keer lang geleden

Hij wappert met zijn jas

En hij zwaait met zijn toverstok

Ja, hij kent zijn klanten

En weten wat ze willen

En het publiek is geboeid

En laat zich bedriegen

Als goochelaar is hij misschien waardeloos

Maar als een hoax is hij goed

En als alles eindelijk voorbij is

Dus feliciteer je jezelf

Je weet dat je hebt meegemaakt

Een onvergetelijke avond

Een goochelaar zit alleen

In de kamer waar hij woont

Met de dood in zijn hart

En gaten in hun schoenen

Een kleine, sluwe glimlach

Dan heft hij zijn blik op

Ze dachten dat hij toverde

Dat is zijn truc