Sista brevet hem - Mikael Wiehe

I maj var vädret ljuvligt

och stan var full av liv

Folk hurrade på gatorna

när vi marscherade förbi

Vår tro var utan fläckar

Vårt hopp var utan gräns

Vi hade inte lärt oss än

hur nederlaget känns

I juni skärptes striderna

Dom besköt oss varje dag

Och några lämna' staden

Men dom flesta stanna' kvar

Vi hoppades på morgondan

och trodde, den var vår

Fastän några kanske tvivlade

så stanna' dom ändå

I juli kom attacken

Vi slogs från hus till hus

Och långsamt maldes staden ner

till en blodig hög av grus

Vi slogs med allt vi hade

Vi kämpade som djur

Men lyckan hade lämnat oss

Nu var det deras tur

September kom med kyla

Vi gick mot nederlag

Vi såg det allihopa

Vi såg det all’es klart

Det fanns ingenstans att fly till

så ingen gav sej av

Vi kunde bara dö för det

vi trodde var vår sak

Idéer lär visst aldrig dö

Det har jag läst nånstans nån gång

Med det är svårt att riktigt veta

hur det egentli’n är med sånt

För egen del så kan jag bara

säkert säg' en sak:

Jag hoppas inte längre

Men tron, den har jag kvar

Det här är nog mitt sista brev

Dom är mycket tätt inpå

Vi ses nog inte mera

Det verkar knappast så

Men en sak vill jag be dej om

en allra sista tjänst

Berätta vad vi kämpa' för

för dom som kommer sen

In mei was het heerlijk weer

en de stad was vol leven

Mensen juichten op straat

terwijl we voorbij marcheerden

Ons geloof was vlekkeloos

Onze hoop was grenzeloos

We hadden het nog niet geleerd

hoe de nederlaag voelt

In juni werden de gevechten heviger

Ze schoten elke dag op ons

En sommigen verlaten de stad

Maar de meesten blijven

We hoopten op morgen

en dacht, het was van ons

Hoewel sommigen misschien hebben getwijfeld

dus blijf ze toch

In juli kwam de aanval

We vochten van huis tot huis

En langzaam werd de stad met de grond gelijk gemaakt

tot een bloedige hoop grind

We vochten met alles wat we hadden

We vochten als beesten

Maar het geluk had ons verlaten

Nu was het hun beurt

September kwam met kou

We gingen om te verslaan

We hebben het allemaal gezien

We hebben het allemaal duidelijk gezien

Er was nergens om naar toe te vluchten

dus niemand gaf op

We zouden er alleen maar voor kunnen sterven

we dachten dat het onze zaak was

Ideeën sterven zeker nooit

Dat heb ik al ergens gelezen

Maar het is moeilijk om het echt te weten

hoe zit het eigenlijk met dat soort dingen

Van mijn kant kan ik alleen

zeker één ding zeggen:

ik hoop het niet meer

Maar geloof, ik heb het nog steeds

Dit is waarschijnlijk mijn laatste brief

Ze zijn heel dichtbij

Zie je waarschijnlijk niet meer

Het lijkt nauwelijks zo

Maar één ding wil ik je vragen

een allerlaatste dienst

Vertel ons waar we voor vechten

voor degenen die later komen