När ormen ömsar skinn - Mikael Wiehe

Du trodde, du var säker

Du trodde, du var trygg

Nu ligger du och sprattlar

Som en skalbagge på rygg

Livets autostrada

Där du drog fram i all din glans

Har bli’tt en dammig byväg

Som inte leder någonstans

Du längtar till en ordning

Som inte längre finns

De’e så, det brukar kännas

När ormen ömsar skinn

Världen störtar samman

Livet går i kras

Marken börjar skaka

Och ingenting står kvar

Fördämningarna brister

Vargen slipper lös

Gamla stjärnor faller

Och nya stjärnor föds

Du ser dej om i fasa

Och fattar ingenting

Sådant sker om natten

När ormen ömsar skinn

Du vaknar ur din dvala

Du vaknar ur din dröm

Du förstår att du har sovit

Den omedvetnes sömn

Allt, du ville hålla

Har glidit ur din hand

Huset som du reste dej

Var byggt på lösan sand

Du famlar runt i mörker

Som om du vore blind

Sådant brukar hända

När ormen ömsar skinn

Du står i din förvirring

Ditt hjärta gör så ont

Ditt sinne är förmörkat

Och din hjärna all’es tom

Alla som du älskade

Har redan gett sej av

Varken löften eller lögner

Kunde hålla dom tillbaks

Det finns en tid för glädje

Det finns en tid för sorg

Det finns en tid att öppna sej

Och en tid att vara hård

Natten föder drömmar

Som mörker föder ljus

Och vem kan säkert säga

Hur sanningen ser ut

Kanske kommer dagen

När du dansar kind mot kind

Sådant kan va möjligt

När ormen ömsar skinn

Je dacht dat je veilig was

Je dacht dat je veilig was

Nu ben je aan het liegen en aan het stoeien

Als een kever op zijn rug

Livets autostrada

Waar je te voorschijn kwam in al je glorie

Is een stoffige dorpsweg geworden

Wat nergens toe leidt

Je verlangt naar een bestelling

Die niet meer bestaat

Dee dus, het voelt meestal

Wanneer de slang zijn huid afwerpt

De wereld stort in

Het leven crasht

De grond begint te trillen

En er blijft niets over

De dammen ontbreken

De wolf ontsnapt

Oude sterren vallen

En nieuwe sterren worden geboren

Je kijkt verschrikt om je heen

En begrijp er niets van

Dit gebeurt 's nachts

Wanneer de slang zijn huid afwerpt

Je ontwaakt uit je slaap

Je wordt wakker uit je droom

Je begrijpt dat je hebt geslapen

De slaap van het onbewuste

Alles wat je wilde houden

Is uit je hand geglipt

Het huis terwijl je deeg maakte

Werd gebouwd op los zand

Je tast rond in het donker

Alsof je blind bent

Dit gebeurt meestal

Wanneer de slang zijn huid afwerpt

Je bent in je verwarring

Je hart doet zo'n pijn

Je geest is verduisterd

En je hersenen zijn helemaal leeg

Iedereen van wie je hield

Is al vertrokken

Noch beloften noch leugens

Zou ze kunnen tegenhouden

Er is een tijd voor vreugde

Er is een tijd voor verdriet

Er is een tijd om open te gaan

En een tijd om hard te zijn

De nacht geeft geboorte aan dromen

Zoals duisternis geboorte geeft aan licht

En wie kan het met zekerheid zeggen

Hoe de waarheid eruit ziet

Misschien komt de dag

Wanneer je wang tegen wang danst

Dit kan mogelijk zijn

Wanneer de slang zijn huid afwerpt