Lindansaren - Mikael Wiehe

Jag minns min barndoms längtan

Jag minns den starkt och klart:

Att kunna gå på lina

Under en cirkus välvda tak

Tänk, att få sväva högt där uppe

Som en stjärna i det blå

Långt ovan pajasar och clowner

Ville jag dansa fram på tå

Och våren kom och värmen

Och det var årets stora dag

Med vimplar och fanfarer

Kom cirkusen till stan

Och jag satt först och främst av alla

När orkestern spela' opp

Och längtan var som svindel

Eller feber i min kropp

Jag njöt av alla konster

Av mänskor och av djur

Men lycklig blev jag inte

Förr'n det var lindansarens tur

När virveltrumman skrällde

Och ljuset släcktes ner

Bara en ensam strimma lyste

När han tog sitt första steg

Han svävade som tyngdlös

Han dansa' som i trance

Det var så obeskrivligt vackert

Att vi förstod att det är sant

Att man kan trotsa alla lagar

Att man kan bryta alla band

Och att det inget finns i världen

Som en mänska inte kan

Och vad vet jag väl vad som hände

Om det var nåt som inte höll

Om det var nåt som sprack

Eller nåt som brast

Men han snubblade och föll

Och medan skriken blev till tystnad

Och mitt hjärta slog och slog

Så låg en stjärna där i sågspånet

Och slocknade och dog

Men livet måste levas

Också när man inte längre vill

Men jag gick aldrig mer på cirkus

Jag hörde inte längre till

Det är som miste man förmågan

Att ge sej drömmarna i våld

När man har sett en stjärna falla

På alltför nära håll

Ik herinner me het verlangen van mijn kindertijd

Ik herinner het me sterk en duidelijk:

Aan een touw kunnen lopen

Onder een circus gewelfd plafond

Stel je voor dat je daar hoog kunt vliegen

Als een ster in het blauw

Ver boven clowns en clowns

Ik wilde op mijn tenen dansen

En de lente kwam en de hitte

En dat was de grote dag van het jaar

Met wimpels en fanfares

Kom met het circus naar de stad

En ik zat eerst en vooral

Wanneer het orkest 'up' speelt

En het verlangen was als duizeligheid

Of koorts in mijn lichaam

Ik heb genoten van alle kunsten

Van mensen en van dieren

Maar ik was niet blij

Daarvoor was het de beurt aan de lijndanseres

Toen de vortex-trommel rammelde

En het licht ging uit

Slechts een eenzame reeks vermeld

Toen hij zijn eerste stap zette

Hij zweefde alsof hij gewichtloos was

Hij danst als in een trance

Het was zo onbeschrijfelijk mooi

Dat we begrepen dat het waar is

Dat je alle wetten kunt trotseren

Dat je alle banden kunt verbreken

En dat er niets in de wereld is

Als mens kan dat niet

En wat weet ik wat er is gebeurd?

Als er iets was dat niet stand hield

Als er iets kapot gaat

Of iets dat kapot is gegaan

Maar hij struikelde en viel

En terwijl het geschreeuw stilte werd

En mijn hart klopte en klopte

Toen lag daar een ster in het zaagsel

En ging naar buiten en stierf

Maar het leven moet geleefd worden

Ook als je dat niet meer wilt

Maar ik ging nooit meer naar het circus

ik hoorde er niet meer bij

Het is alsof je je vermogen verliest

Toegeven aan dromen met geweld

Wanneer je een ster hebt zien vallen

Te dichtbij