Förändringen - Mikael Wiehe

Det hände mej nåt konstigt häromåret

Det hände mej en all’es vanlig dag

Det börja' som en missfärgning av håret

Jag kunde inte fatta vad det var

Jag greps av en sorts underlig förstämning

Det var nånting, jag var tvungen att förstå

Det var som om det skett nån sorts förändring;

nånting, jag inte alls förstod mej på

Det kändes som en smygande förlamning

Jag visste inte längre nånting alls

Det var nånting som förfallit till betalning

och jag hitta' inte pengarna nånstans

Jag slutade att visa mej på gatan

Jag smög mej bara ut när det var kväll

Jag orka' inte träffa folk och prata

Jag ville bara vara för mej själv

Jag minns när hela livet låg framför mej

Jag minns när jag tog hela världen i min famn

Jag minns när det var sommar hela året

och ingenting var lika vackert som ditt namn

Jag minns när vi var vänner och kamrater

Jag minns när hela världen var vårt fosterland

Jag minns när livet var en sprakande teater

och när vi alla var en del av samma kamp

Nu lever vi i mörker och förtvivlan

Vi är förblindade av ängslan och av sorg

Vårt stolta broderskap har gått till sista vilan

och varje hem har bli’tt sin egen lilla borg

Och några blev betrodda män i staten

Och andra lever på att ständigt spela falskt

Och alla har vi bli’tt en del av apparaten

Och ingenting betyder längre nånting alls

Nu vet jag vad som hände häromåret

Jag fattade till slut fast det var svårt

Vi är en del av nåt som redan är passerat

Och framtiden är inte längre vår

Jag ser på mina barn ibland på natten

Där sover dom med världen i sin famn

Jag hoppas, dom ska resa sej en morgon

och göra det, vi inte längre kan

Er is mij vorig jaar iets vreemds overkomen

Het overkwam mij op een gewone dag

Het begint als een verkleuring van het haar

Ik kon niet begrijpen wat het was

Ik werd gegrepen door een soort vreemde stemming

Het was iets dat ik moest begrijpen

Het was alsof er een soort verandering had plaatsgevonden;

iets wat ik helemaal niet begreep

Het voelde als een sluipende verlamming

Ik wist helemaal niks meer

Het was iets dat moest worden betaald

en ik vind het geld nergens

Ik kwam niet meer op straat te staan

Ik sloop gewoon naar buiten toen het avond was

Ik kan het niet verdragen om mensen te ontmoeten en te praten

Ik wilde gewoon voor mezelf zijn

Ik herinner me dat mijn hele leven nog voor me lag

Ik herinner me dat ik de hele wereld in mijn armen nam

Ik herinner me dat het het hele jaar door zomer was

en niets was zo mooi als jouw naam

Ik herinner me dat we vrienden en kameraden waren

Ik herinner me dat de hele wereld ons vaderland was

Ik herinner me dat het leven een knetterend theater was

en toen we allemaal deel uitmaakten van dezelfde strijd

Nu leven we in duisternis en wanhoop

We zijn verblind door angst en verdriet

Onze trotse broederschap is tot rust gekomen

en elk huis is zijn eigen kleine kasteel geworden

En sommigen werden vertrouwde mannen in de staat

En anderen leven door constant nep te spelen

En we zijn allemaal onderdeel van het apparaat geworden

En niets betekent helemaal niets meer

Nu weet ik wat er vorig jaar is gebeurd

Ik begreep het eindelijk, ook al was het moeilijk

We maken deel uit van iets dat al voorbij is

En de toekomst is niet langer van ons

Ik kijk soms 's nachts naar mijn kinderen

Daar slapen ze met de wereld in hun armen

Ik hoop dat ze morgen opstaan

en doe het, we kunnen niet langer