Bortom ljuset - Mikael Wiehe

Djupt i skogen, djupt i marken

Inne bakom stock och sten

Där, dit inga vägar leder

Där, dit inget öga ser

Skyddat under dunkla skuggor

Inne bakom ris och snår

Hukar det som ingen känner

Det som ljuset inte når

Månen ser man aldrig lysa

Inga stjärnor, ingen sol

Bara skräcken hör man yla

Inne där det mörka bor

Djupt inom dej innerst inne

Bortom vilja och förnuft

Bortom dagens klara tankar

Anar du det mörkas lust

Bakom livets blanka spegel

Inne bakom märg och ben

Krälar nåt med kalla ögon

Och ett hjärta hårt som sten

Sången hör man aldrig stiga

Bara tystnaden är stor

Glädjen är en vissnad planta

Inne där det mörka bor

Mänskobarnet går i solen

Tror på sans och tror på vett

Lutar sej mot rätt och riktigt

Hennes väg blir inte lätt

Mörkret är en mäktig furste

Natten är en lydig slav

Dagen är en ynklig låga

Ljuset är så matt och svagt

Stigen är så smal och snårig

Skogen är så stor så stor

Minst hon anar går hon vilse

Inne där det mörka bor

Diep in het bos, diep in de grond

Binnen achter log en steen

Daar waar geen wegen leiden

Daar, waar geen oog ziet

Beschermd onder donkere schaduwen

Binnen achter rijst en struikgewas

Buigt wat niemand voelt

Dat wat het licht niet bereikt

De maan schijnt nooit te schijnen

Geen sterren, geen zon

Alleen angst is te horen huilen

Binnen waar het donker leeft

Diep van binnen diep van binnen

Voorbij wil en rede

Voorbij de heldere gedachten van vandaag

Verdenk je het verlangen naar duisternis?

Achter de glanzende spiegel van het leven

Binnen achter het merg en de botten

Kraakt iets met koude ogen

En een hart zo hard als steen

Je kunt het nummer nooit horen opkomen

Alleen de stilte is geweldig

Vreugde is een verdorde plant

Binnen waar het donker leeft

Het mensenkind loopt in de zon

Geloof in verstand en geloof in rede

Neiging naar rechts en gepast

Haar pad zal niet gemakkelijk zijn

Duisternis is een machtige prins

De nacht is een gehoorzame slaaf

De dag is een jammerlijke vlam

Het licht is zo dof en zwak

Het pad is zo smal en smal

Het bos is zo groot zo groot

Ze vermoedt tenminste dat ze verdwaalt

Binnen waar het donker leeft