Lac Balaton - Michel Jonasz

Un jour, dans le soir en Automne, lac Balaton

Comme au rendez-vous des madones, lac Balaton

On voit s’avancer une ondine, au bout des seins deux églantines

Sur l’herbe mouillée de la rive, un enfant, lui crie, «ils arrivent»

Je vois à travers le brouillard

Des cavaliers et des boyards

Sur des cavades en furies

Ornées de cuir de tartarie

Le chef, un géant silencieux

S’avance, et alors sur le lac

Gris, vert, orange et bleu de rage

C’est la tempête, c’est l’orage

Même quand les dieux vous abandonnent, lac Balaton

Le sable est doux comme une pomme, lac Balaton

Doux, comme un oiseau qu’on assomme, lac Balaton

Un jour, vers le soir en Automne, lac Balaton

Les starfighters et les stukas

Font éclater en gerbes énormes

Les pastèques et les paprikas

Je ne suis qu’un parmi les hommes

Je ne suis qu’un parmi les hommes

Een dag in de avond in de herfst, Balatonmeer

Zoals op het rendez-vous van de Madonna's, het Balatonmeer

We zien een oprukkende undine, aan het einde van haar borsten twee eglantines

Op het natte gras van de oever roept een kind naar hem, "ze komen eraan"

Ik kijk door de mist

Cavaliers en Boyars

Op razende ritten

Versierd met tartaar leer

De leider, een stille reus

Stappen vooruit, en dan op het meer

Grijs, groen, oranje en blauw van woede

Het is de storm, het is de storm

Zelfs als de goden je in de steek laten, Balatonmeer

Het zand is zo zacht als een appel, het Balatonmeer

Zacht, als een vogel die verdoofd wordt, Balatonmeer

Een dag tegen de avond in de herfst, Balatonmeer

Starfighters en Stuka's

Barsten in enorme schoven

Watermeloenen en paprika's

Ik ben de enige onder de mannen

Ik ben de enige onder de mannen