Clodo clodo - Michel Jonasz

J’m’endors le soir

J’retire les voiles

D’un bateau noir

A la belle étoile

Un vieux mégot de tabac brun de papier jaune

C’est moi qui bosse, moi qui chôme

Moi le président si c’est un cigare plus gros

Ou aventurier cigarillo

Clodo clodo

Je pose mon dos

Sur la grille du métro

Je bois les larmes de ma bouteille

Qui pleure qu’elle a sommeil

Mes mains tournées vers le ciel

N’attendent rien de l’Eternel

Mais deux trois sous d’un parigot

Clodo clodo

Les halls de gare

Les putains rousses

Et les trottoirs

Me connaissent tous

Et quand ça va mal quand la dans ma tète ça bouge

Plus aucun coup d’blanc ni coup d’rouge

N’a pu noyer mes idées claires, j’traine les sabots

Vers ce grand boul’vard du Montparno

Clodo clodo

J’ai sur le dos

Comme l’ombre d’un manteau

Mais qui chauffe autant qu’le soleil

Autant que ma bouteille

Nous les mancheurs les manchards

Les mengaveurs les clochards

On veut pas de vos torpedos

Clodo clodo

Dans vos marmots

Y’a les conducteurs de métro

Les futurs notaires plein d’oseille

Et les futurs vide-bouteilles

Ceux qui posent leur dos sur du dur

Et qui aiment quand le vent murmure

Couvrant les injures des passants idiots

Clodo clodo

Clodo clodo

Je pose mon dos

Sur la grille du métro

Je bois les larmes de ma bouteille

Qui pleure qu’elle a sommeil

Mes mains tournées vers le ciel

N’attendent rien de l’Eternel

Mais deux trois sous d’un parigot

Clodo clodo

Ik val 's nachts in slaap

Ik verwijder de sluiers

Van een zwarte boot

Onder de sterren

Een oude bruine tabakskolf van geel papier

Ik ben het die werkt, ik ben werkloos

Ik de president als het een grotere sigaar is

Of cigarillo-avonturier

boem boem

ik leg mijn rug

Op het metronet

Ik drink de tranen uit mijn fles

Wie huilt dat ze slaperig is?

Mijn handen naar de hemel

Verwacht niets van de Heer

Maar twee drie cent van een weddenschap

boem boem

De stationshallen

De roodharige hoeren

En de trottoirs

Iedereen kent mij

En als het slecht is als het in mijn hoofd beweegt

Geen witte strepen of rode strepen meer

Kon mijn heldere ideeën niet verdrinken, ik sleep mijn hoeven

Op weg naar die grote boul'vard du Montparno

boem boem

ik heb op mijn rug

Als de schaduw van een jas

Maar die net zoveel verwarmt als de zon

Zoveel als mijn fles

Wij de handlers de handlers

De mengaveurs de zwervers

We willen je torpedo's niet

boem boem

In je nest

Er zijn metrochauffeurs

De toekomstige notarissen vol zuring

En de toekomstige flesopeners

Degenen die hard op hun rug liggen

En wie houdt er van als de wind fluistert

Beledigingen van dwaze voorbijgangers verbergen

boem boem

boem boem

ik leg mijn rug

Op het metronet

Ik drink de tranen uit mijn fles

Wie huilt dat ze slaperig is?

Mijn handen naar de hemel

Verwacht niets van de Heer

Maar twee drie cent van een weddenschap

boem boem