Я никогда не видел моря - 25/17

Вот она, привычная клетка блокнота

Пляшут ноты в плеере, недоступен сотовый

Распускаются магнолии, они же вянут

Стою рот разинув, а все идут мимо

У всех наверно планы, курортные программы

Курортные романы, детективы, мелодрамы

Загоревшие тела, сгоревшие плечи

Домашнее вино, карты, нарды, домино

Шорты клетчатые, лен, белые панамы

Музыка на побережье, mambo italiano,

А я почти уголек, на фоне лазури

И солнце южное глаза сквозь очки щурит

И меня не парят даже магнитные бури

И то что за горами горизонта видно не будет

Еще одна вершина, еще одна победа

Еще один привал в моих тропах неизведанных

А я как заколдованный пялюсь в горизонт

Я никогда не видел моря,

А там на небе только о том и говорят

Какие там рассветы какой закат

Я стоял на мосту, как солдат на посту

С букетом, ждал мою невесту

И я был самым счастливым, честно

Эти минуты тянулись бесконечно

Как в солнечном детстве беспечном, беззаботном

Некуда спешить и не надо идти на работу,

А вскоре, мы с любимой поедем на море

И не в Египет, а в Черногорию

И вспоминать будем, целый год потом, на повторе

Как мы были там, как нам было там

На берегу и под парусом

Я сам не верил, что так будет

Как будто я Адам, она Ева

Мы первые люди

И эти минуты тянулись бесконечно

Как в солнечном детстве беспечном

Это море, эти горы

Я так хочу остаться здесь и не возвращаться в город

В вязкие, суетливые будни

Давай забудем, а Давай забудем

А я как заколдованный пялюсь в горизонт

Я никогда не видел моря,

А там на небе только о том и говорят

Какие там рассветы какой закат

Hier is het, de gebruikelijke cel van een notebook

Dansnotities in de speler, mobiele telefoon is niet beschikbaar

Magnolia's bloeien, ze verdorren

Ik sta met mijn mond open, en iedereen gaat voorbij

Iedereen heeft waarschijnlijk plannen, resortprogramma's

Vakantieromans, detectiveverhalen, melodrama's

Gebruinde lichamen, verbrande schouders

Huiswijn, kaarten, backgammon, dominostenen

Geruite korte broek, linnen, witte panama's

Muziek aan de kust, mambo italiano,

En ik ben bijna een sintel, tegen de achtergrond van azuurblauw

En de zuidelijke zon tuurt door de bril

En zelfs magnetische stormen laten me niet zweven

En het feit dat voorbij de bergen van de horizon niet zichtbaar zal zijn

Nog een hoogtepunt, nog een overwinning

Weer een stop op mijn onbekende paden

En ik staar naar de horizon als een betoverde

Ik heb nog nooit de zee gezien

En daar in de hemel praten ze er alleen maar over

Wat zijn de zonsopgangen, wat is de zonsondergang?

Ik stond op de brug als een dienstdoende soldaat

Met een boeket, wachtend op mijn bruid

En ik was de gelukkigste, eerlijk gezegd

Deze minuten sleepten eindeloos voort

Als in een zonnige jeugd, zorgeloos, zorgeloos

Nergens om je te haasten en niet om naar je werk te gaan,

En binnenkort zullen mijn geliefde en ik naar de zee gaan

En niet naar Egypte, maar naar Montenegro

En we zullen het ons, een heel jaar later, bij herhaling herinneren

Hoe we daar waren, hoe we daar waren

Onshore en onder zeil

Ik geloofde zelf niet dat het zo zou zijn

Alsof ik Adam ben, is zij Eva

Wij zijn de eerste mensen

En die minuten sleepten eindeloos voort

Als in een zonnige kindertijd zorgeloos

Deze zee, deze bergen

Ik wil zo graag hier blijven en niet terugkeren naar de stad

In het stroperige, kieskeurige leven van alledag

Laten we vergeten, laten we vergeten

En ik staar naar de horizon als een betoverde

Ik heb nog nooit de zee gezien

En daar in de hemel praten ze er alleen maar over

Wat zijn de zonsopgangen, wat is de zonsondergang?