Жду чуда - 25/17

Было просто пасмурно, дуло с севера,

А к обеду насчитал сто градаций серого.

Так всегда первого ноль девятого,

То ли весь мир сошёл с ума, то ли я — того.

На столе записка от неё смятая,

Недопитый виски допиваю с матами.

Посмотрю в окно, допишу главу,

Первое сентября, дворник жжёт листву.

И серым облакам наплевать на нас,

Если знаешь, как жить — живи

Ты хотела плыть, как все?

Так плыви…

Но я жду чуда, как двадцать лет назад,

А ты не веришь, как Москва слезам.

Хватит сказок и детских историй, —

Ты права, возможно, ждать не стоит.

Но я жду чуда, как двадцать лет назад;

И пускай это детский азарт.

Знал любовь, помню боль, увидел море;

Иллюзий нет, надежда есть, я не спорю.

Капли по стеклу, как пальцы старого тапёра,

А, помнишь, наш город, бутылка Кагора.

И мы, как взрослые, всё понимаем и молчим,

А в кармане от пустой квартиры бренчат ключи.

Было просто пасмурно, ерунда,

У тебя турболайф, у меня тур по городам.

Тебя не изменить, меня не переплавить;

Я забыл тебя забыть, ты — меня поздравить.

И серым облакам наплевать на нас,

Если знаешь, как жить — живи

Ты хотела плыть, как все?

Так плыви…

Но я жду чуда, как двадцать лет назад,

А ты не веришь, как Москва слезам.

Хватит сказок и детских историй, —

Ты права, возможно, ждать не стоит.

Но я жду чуда, как двадцать лет назад;

И пускай это детский азарт.

Знал любовь, помню боль, увидел море;

Иллюзий нет, надежда есть, я не спорю.

И серым облакам наплевать на нас,

Если знаешь, как жить — живи

Ты хотела плыть, как все?

Так плыви…

Но я жду чуда, как двадцать лет назад,

А ты не веришь, как Москва слезам.

Хватит сказок и детских историй!

Ты права, возможно, ждать не стоит.

Но я жду чуда, как двадцать лет назад;

И пускай это детский азарт.

Знал любовь, помню боль, увидел море;

Иллюзий нет, надежда есть, я не спорю.

Я жду чуда, как двадцать лет назад;

А ты не веришь, как Москва слезам.

Хватит сказок и детских историй.

Ты права, возможно, ждать не стоит.

Но я жду чуда, как двадцать лет назад;

И пускай это детский азарт.

Знал любовь, помню боль, увидел море;

Иллюзий нет, надежда есть, надежда есть!

Het was gewoon bewolkt, het waaide uit het noorden,

En tegen lunchtijd telde ik honderd tinten grijs.

Dus altijd de eerste nul van de negende,

Of de hele wereld is gek geworden, of ik ben gek geworden.

Op tafel ligt een verfrommeld briefje van haar,

Ik maak mijn onvoltooide whisky af met matten.

Ik zal uit het raam kijken, het hoofdstuk afmaken,

Op 1 september verbrandt de conciërge de bladeren.

En grijze wolken geven niets om ons

Als je weet hoe te leven - leef

Wilde je net als iedereen zwemmen?

Dus zwemmen...

Maar ik wacht op een wonder, zoals twintig jaar geleden,

En je gelooft niet hoe Moskou scheurt.

Genoeg sprookjes en kinderverhalen, -

Je hebt gelijk, het is misschien niet het wachten waard.

Maar ik wacht op een wonder, zoals twintig jaar geleden;

En laat het kinderachtige opwinding zijn.

Ik kende liefde, ik herinner me pijn, ik zag de zee;

Er zijn geen illusies, er is hoop, ik pleit niet.

Druppels op glas, als de vingers van een oude pianist,

En onthoud, onze stad, een fles Cahors.

En wij, als volwassenen, begrijpen alles en zwijgen,

En in de zak van het lege appartement rinkelen de sleutels.

Het was gewoon bewolkt, onzin,

Jij hebt een turboleven, ik heb een stadstour.

Je kunt niet worden veranderd, ik kan niet worden omgesmolten;

Ik vergat je te vergeten, je feliciteert me.

En grijze wolken geven niets om ons

Als je weet hoe te leven - leef

Wilde je net als iedereen zwemmen?

Dus zwemmen...

Maar ik wacht op een wonder, zoals twintig jaar geleden,

En je gelooft niet hoe Moskou scheurt.

Genoeg sprookjes en kinderverhalen, -

Je hebt gelijk, het is misschien niet het wachten waard.

Maar ik wacht op een wonder, zoals twintig jaar geleden;

En laat het kinderachtige opwinding zijn.

Ik kende liefde, ik herinner me pijn, ik zag de zee;

Er zijn geen illusies, er is hoop, ik pleit niet.

En grijze wolken geven niets om ons

Als je weet hoe te leven - leef

Wilde je net als iedereen zwemmen?

Dus zwemmen...

Maar ik wacht op een wonder, zoals twintig jaar geleden,

En je gelooft niet hoe Moskou scheurt.

Sprookjes en kinderverhalen genoeg!

Je hebt gelijk, het is misschien niet het wachten waard.

Maar ik wacht op een wonder, zoals twintig jaar geleden;

En laat het kinderachtige opwinding zijn.

Ik kende liefde, ik herinner me pijn, ik zag de zee;

Er zijn geen illusies, er is hoop, ik pleit niet.

Ik wacht op een wonder, zoals twintig jaar geleden;

En je gelooft niet hoe Moskou scheurt.

Genoeg sprookjes en kinderverhalen.

Je hebt gelijk, het is misschien niet het wachten waard.

Maar ik wacht op een wonder, zoals twintig jaar geleden;

En laat het kinderachtige opwinding zijn.

Ik kende liefde, ik herinner me pijn, ik zag de zee;

Er zijn geen illusies, er is hoop, er is hoop!