Un Brivido A Notte - Max Gazzè

Oggi ho imparato a breve scuola

A offrirmi e tentennare sul crinale di parola

Ed è come arrecar cure, per tutti i gusti

Si che più frusti, vengono a ore

E domino, fingo

Respingo e mi prometto

Ecco spargete i fiori al mio passaggio

Rido, ancheggio e sbadiglio

Fino al giaciglio degli adulteri

Sarò rifiuto della città

Quando piove ed è già sera

Sarò anche vento, una preghiera

Quando ogni goccio

E' spina d’argento a pungere il fango o la faccia

Il cuore

Passerò sulla vostra famiglia

Come un flagello, come una guerra

Come una bietta, larva di fanghiglia

Sarò l’angelo che scese in terra

Per la vendetta

Sarò l’illusione dell’amore

Che prima m’accolga e di me non si accorga

Sono quel momento di debolezza

Che giunge a volte in un cuore spento

Con la sveltezza

Di un brivido a notte

Vandaag heb ik geleerd in korte school

Om me aan te bieden en te wankelen op het woord nok

En het is net als zorgen, voor elk wat wils

Hoe meer zwepen ze komen, ze komen per uur

En dominostenen, ik doe alsof

Ik weiger en ik beloof mezelf

Hier strooi je de bloemen als ik voorbij kom

Ik lach, zwaai en gaap

Tot aan het bed van overspelers

Ik zal de stad afwijzen

Als het regent en het al avond is

Ik zal ook wind zijn, een gebed

Wanneer elke druppel

Het is een zilveren doorn die de modder of het gezicht prikt

Het hart

Ik zal je familie doorgeven

Als een plaag, als een oorlog

Als een wig, slijmlarve

Ik zal de engel zijn die naar de aarde is afgedaald

Voor wraak

Ik zal de illusie van liefde zijn

Moge hij me eerst verwelkomen en me niet opmerken

Ik ben dat moment van zwakte

Soms komt het tot een dood hart

Met snelheid

Van een sensatie 's nachts