Atto Di Forza - Max Gazzè

Evade il buio arcigno

Come una bolla d’aria

Verde perfetto

Svaria

In comignoli

Dov'è pieno

Di pioggia

Qualche abbaglio asciutto

E un tuono

Di carta ondeggia

Il cielo rivela filamenti

Di nubi strette

E le braci violette

Fosforescenti

Del sole

Già nato

Fanno il lago lento

E sottile

Un laminato

Evapora immerso

Di nebbia

Come lenzuoli

E in mezzo

Alle labbra

Due fili

Lei tira sassi

Ricurva sui buchi

Nell’acqua riflessi:

Ci specchia i suoi pochi

Vent’anni di età

Ma

Dietro il cappello

Di paglia

Lui calmo

Ritaglia

Un po' d’ombra

E si vanta

Ad un palmo

Da lei per quello

Che appare da tanta

Bellezza

Ed immonda!

Perché la ragazza

Ha tradito, lasciando

In lui prati

Di niente

E un fuoco distante

A incendiarlo

Pulsa l’aorta

Nel collo

Della ragazza nuda…

Lo stallo

Una volta

Voluto

È carne che grida:

«Aiuto!»

Si attacca

Alla panchina

Un vento di latta

La frusta sulla schiena

E aspetta

La grandine

Come un ceffone…

Farfuglia strambi

Cadaveri di parole

Fasci

Di gelo

Inchiodano

Gli alberi allo sfondo

E quest’ingombro

Di nuvole in nero

Sfoga

Rovesci

Come minacce

Il calo verticale

L’attraversa

Appieno

E com'è diversa

La vita reale…

I nubifragi

Son miti

E fragili

Stalattiti

Di cielo!

De grimmige duisternis ontsnapt

Als een luchtbel

Perfect groen

Verscheidene

in schoorstenen

Waar is vol?

Regen

Wat droge schittering

en donder

Papier slingert

De lucht onthult filamenten

Van smalle wolken

En de violette sintels

fosforescerend

van de zon

Reeds geboren

Ze maken het meer traag

Het is dun

een laminaat

Verdampt ondergedompeld

van mist

zoals lakens

En tussendoor

naar de lippen

Twee draden

Ze gooit stenen

Gebogen over de gaten

Reflecties in het water:

Zijn weinige spiegels ons

Twintig jaar oud

Maar

Achter de hoed

Rietje

hij kalmeerde

Uitknippen

Een beetje schaduw

En hij schept op

naar een handpalm

Van haar daarvoor

Dat verschijnt al zo lang

Schoonheid

En onrein!

Waarom het meisje?

Hij speelde vals en ging weg

In hij weiden

Graag gedaan

En een vuur in de verte

Om het in brand te steken

Pulseert de aorta

In de nek

Van het naakte meisje...

de kraam

Een keer

Gezocht

Het is vlees dat roept:

"Helpen!"

Het plakt

naar de bank

Een wind van tin

Zweep haar terug

En wacht

de hagel

Als een klap...

raar gebabbel

Lijken van woorden

bundels

van vorst

ze nagelen

De bomen op de achtergrond

En deze last

Van wolken in het zwart

Uitgave

Douches

als bedreigingen

De verticale daling

Kruis het door

Ten volle

En hoe anders is het

Echte leven ...

de stormen

Het zijn mythen

en breekbaar

stalactieten

Van de hemel!