La Leggenda Di Cristalda E Pizzomunno - Max Gazzè

Tu che ora non temi, ignorane il canto

Quel coro ammaliante che irrompe alla mente

E per quanto mulini le braccia

Oramai non potrai far più niente

Ma se ti rilassi e abbandoni il tuo viso

A un lunghissimo sonno

Oh mio Pizzomunno

Tu guarda quell’onda beffarda che affonda

Il tuo amore indifeso

Io ti resterò per la vita fedele

E se fossero pochi anche altri cent’anni

Così addolcirei gli inganni

Delle tue sirene

Cristalda era bella

E lui da lontano poteva vederla

Ancora così con la mano protesa

E forse una lacrima scesa nel vento

Fu solo un momento poi lui sparì al largo

E lei in casa cantando

Neppure il sospetto che intanto da sotto

La loro vendetta ed il loro lamento

Perché poveretta

Già avevano in cuore

I muscoli tesi del bel pescatore

E all’ennesimo suo rifiuto

Un giorno fu punito

Ma io ti aspetterò, io ti aspetterò

Fosse anche per cent’anni, aspetterò

Fosse anche per cent’anni

E allora dal mare salirono insieme

Alle spiagge di Vieste, malvagie sirene

Qualcuno le ha viste portare nel fondo

Cristalda in catene

E quando le urla raggiunsero il cielo

Lui impazzì davvero

Provando a salvarla perché più non c’era

E quell’ira accecante lo fermò per sempre

E così la gente lo ammira da allora

Gigante di bianco calcare

Che aspetta tutt’ora

Il suo amore rapito

E mai più tornato

Ma io ti aspetterò

Fosse anche per cent’anni, aspetterò

Fosse anche per cent’anni, aspetterò

Fosse anche per cent’anni

Io ti aspetterò

Fosse anche per cent’anni

Si dice che adesso

E non sia leggenda

In un’alba d’agosto

La bella Cristalda

Risalga dall’onda

A vivere ancora

Una storia stupenda

Jij die nu niet bang bent, negeer het lied

Dat betoverende refrein dat in de geest barst

En hoeveel je je armen ook windt

Je kunt nu niets meer doen

Maar als je ontspant en je gezicht loslaat

Tot heel lang slapen

Oh mijn Pizzomunno

Je kijkt naar die spottende golf die zinkt

Jouw hulpeloze liefde

Ik zal bij je blijven voor het trouwe leven

En als ze nog maar een paar honderd jaar waren

Dus ik zou de misleidingen zoeter maken

Van je sirenes

Cristalda was mooi

En hij kon haar van een afstand zien

Nog steeds zo met de hand uitgestoken

En misschien viel er een traan in de wind

Het was maar even en toen verdween hij voor de kust

En ze zingt thuis

Niet eens vermoeden dat ondertussen van onderaf

Hun wraak en hun klaagzang

Waarom arm ding?

Ze hadden al in hun hart

De gespannen spieren van de knappe visser

En weer een weigering

Op een dag werd hij gestraft

Maar ik zal op je wachten, ik zal op je wachten

Al was het honderd jaar, ik zal wachten

Al was het voor honderd jaar

En toen kwamen ze samen uit de zee

Op de stranden van Vieste, boze sirenes

Iemand zag ze ze naar de bodem dragen

Cristalda in ketens

En toen het geschreeuw de lucht bereikte

Hij werd echt gek

Ik probeerde haar te redden omdat ze er niet meer was

En die verblindende woede hield hem voor altijd tegen

En dus hebben mensen het sindsdien bewonderd

Reus van witte kalksteen

die nog wacht

Zijn verrukte liefde

En kwam nooit meer terug

Maar ik zal op je wachten

Al was het honderd jaar, ik zal wachten

Al was het honderd jaar, ik zal wachten

Al was het voor honderd jaar

ik zal op je wachten

Al was het voor honderd jaar

Dat zeggen ze nu

En wees geen legende

In een dageraad in augustus

De prachtige Cristalda

Kom terug van de golf

Om weer te leven

Een prachtig verhaal