Sue Filo - Max Gazzè

Cannone spara fumo, un rimorso

Che stordisce sul passato che castiga

Nessuna pietà

Sono stato io, carezza e cenere

Un incendio delicato

Spirale di amore — odio

Come intruse, rifiutavo memorie

E dolcissime domeniche cantate

Sulle panchine

Confusione, ed equilibrio fasullo

«Prigioniero: prego, si alzi in piedi!»

E lei rimane di vetro ed incespica

Dicendo che è felice di partire

Poi ritorno ad impegnarsi

Su quella piega del vestito

Non si accorge che cammino

In bilico sul filo

Indago il tempo di noi, le stagioni

Quando due colori estremi

Lottavano dentro di me

Una prova: lo rifarei di nuovo

Ho sbagliato il giocattolo è stanco

O è meglio di no

Non conviene dubitare all’indietro

Sgomitare bolle d’aria

E uscirne con l’acqua alla gola

Ora glielo dirò, ora glielo dirò!

Ma poi manca il coraggio, quasi casco dalle

Nuvole dicendo che fa caldo

Ed abbasso il finestrino

E lei si massaggia il sopracciglio

Con un etto di matita

Come una diva

Vulcano s'è spento ormai

Sento lava gelida sui fianchi teneri

Un terremoto all’interno commuove

Mi rapina, vita dalla vita

E lascia il segno:

Ora guarda che fai;

Stringiti un pugno alla mano

Ti consuma questa mimica di carta vetrata

Amala oppure vai via!

Si fruga nella tasca

Trova un paio di forcine per capelli

E poi si tuffa dentro al mio retrovisore

Anzi, lo piega verso la destra

Ci controlla la vecchiaia

E guarda una ruga

Kanon vuurt rook af, een wroeging

Dat verbijstert over het verleden dat straft

Geen genade

Ik was het, liefkozing en as

Een delicaat vuur

Spiraal van liefde - haat

Als indringer heb ik herinneringen afgewezen

En lief gezongen zondagen

Op de banken

Verwarring en valse balans

"Gevangene: sta op!"

En ze blijft glas en struikelt

Zeggen dat hij blij is om te vertrekken

Dan keer ik terug om te plegen

Op die plooi van de jurk

Hij merkt niet dat ik loop

Zweven op de draad

Ik onderzoek de tijd van ons, de seizoenen

Wanneer twee extreme kleuren

Ze vochten in mij

Een poging: ik zou het opnieuw doen

Ik had het mis, het speelgoed is moe

Of is het beter van niet

Het is niet de moeite waard om achteruit te twijfelen

Elleboogvormige luchtbellen

En naar buiten komen met water in je keel

Nu zal ik het hem vertellen, nu zal ik het hem vertellen!

Maar dan is er geen moed, ik val er bijna van af

Wolken zeggen dat het warm is

En rol het raam naar beneden

En ze wrijft over haar wenkbrauw

Met een pond potlood

Als een diva

Vulcano is nu uitgestorven

Ik voel ijskoude lava op mijn gevoelige heupen

Een aardbeving binnen is in beweging

Hij beroofde me, leven van leven

En laat je stempel achter:

Kijk nu wat je doet;

Maak een vuist in je hand

Deze nabootsing van schuurpapier verteert je

Houd van haar of ga weg!

Hij rommelt in zijn zak

Vind een paar haarspelden

En dan duikt hij in mijn achteruitkijkspiegel

Inderdaad, het buigt het naar rechts

Ouderdom beheerst ons

En kijk naar een rimpel