La Mente Dell'Uomo - Max Gazzè

Confluisce l’energia

ma forse è ancora troppo presto

quando la superficie dell’uomo

è come una scorza

e in fondo non penetra altro

che un’illusione di conoscenza

che appare

sotto lo sforzo della lampadina

Pensiamo poco e piano

siamo tarli nella mente

persi sotto un Dio prudente

che spaventa da lontano

L’inevitabile duello

fra girare la vite dolcemente

o battere il chiodo

con il martello

minatori dei ricordi

immersi in un vociare cauto

la mente dell’uomo

Pensiamo poco e piano

siamo tarli nella mente

persi sotto un Dio prudente

che spaventa da lontano

I miei passi senza impronta

non calpestano il sentiero

sognando in bianco e nero

tutto il resto qui non conta

De energie stroomt

maar misschien is het nog te vroeg

wanneer het oppervlak van de mens

het is als een schil

en diep van binnen dringt het nergens anders door

dan een illusie van kennis

dat verschijnt

onder de spanning van de gloeilamp

We denken weinig en langzaam

we zijn wormen in de geest

verloren onder een voorzichtige God

dat schrikt van verre

Het onvermijdelijke duel

tussen het zachtjes draaien van de wijnstok

of sla de spijker

met de hamer

mijnwerkers van herinneringen

ondergedompeld in een voorzichtig geschreeuw

de geest van de mens

We denken weinig en langzaam

we zijn wormen in de geest

verloren onder een voorzichtige God

dat schrikt van verre

Mijn voetstappen zonder voetafdrukken

zij betreden het pad niet

dromen in zwart-wit

al het andere doet er hier niet toe