In Breve - Max Gazzè

E un, due … un, due, tre, quattro

E poi capita che il sangue sbatte addosso

E il vento sia uno scirocco di cristallo

Che ti aggrappi a una follia

Prigioniero dello stallo

Come il mare sotto le alghe

E come l’albero d’autunno

Lasci foglie sull’asfalto

Ad ammucchiarsi contro i muri

Che si arrende senza sonno, senza storia…

Senza volto e quella sfilza di respiri

Mentre fuggi e ti fai largo

Tra la gente, tra le grida

Sarà il fisco, sarà il caldo

Sarà il senso della vita

Ma ti ho visto anche un sorriso

In quell’improvviso volo

Dopo i gemiti, il rancore e la consueta ipocrisia

Del «mai più di questi fatti»

C'è una tua fotografia

Nel Sole 24 Ore e due brevi trafiletti

E come l’albero d’autunno

Lasci foglie sull’asfalto

Ad ammucchiarsi contro i muri

E si arrende senza sonno, senza storia

Senza volto e quella sfilza di respiri

Quanti giorni accumulati

Che poi bastano minuti

Per così perdere il filo

E' strano come certi umani dopo tutti

Questi anni, si consumi anche il destino

En een, twee ... een, twee, drie, vier

En dan gebeurt het dat het bloed je raakt

En laat de wind een kristallen sirocco zijn

Dat je je vastklampt aan een waanzin

vastgelopen gevangene

Zoals de zee onder de algen

En zoals de herfstboom

Je laat bladeren op het asfalt

Om tegen de muren op te stapelen

Wie geeft op zonder slaap, zonder geschiedenis...

Gezichtsloos en die reeks ademhalingen

Terwijl je ontsnapt en je weg baant

Onder de mensen, tussen de kreten

Het zal de fiscus zijn, het zal de hitte zijn

Het zal de zin van het leven zijn

Maar ik zag ook een glimlach van jou

In die plotselinge vlucht

Na het gekreun, de wrok en de gebruikelijke hypocrisie

Van de "nooit meer van deze feiten"

Er is een foto van jou

Nel Sole 24 Ore en twee korte artikelen

En zoals de herfstboom

Je laat bladeren op het asfalt

Om tegen de muren op te stapelen

En hij geeft op zonder slaap, zonder geschiedenis

Gezichtsloos en die reeks ademhalingen

Hoeveel dagen bij elkaar opgeteld?

Wat dan minuten duurt

Om de draad kwijt te raken

Het is toch grappig hoe sommige mensen zijn

Deze jaren wordt ook het lot verteerd