Crisalide - Max Gazzè

Di questi lacerti antropici

Sgretolati irreparabili

Di queste scaglie non più corporee

Arricciate come coriandoli

Stracciati per dispetto

Per essere un calcolo un fluido

Un sistema perfetto

Incompleto e provvisorio

Resterà un sogno?

Un ricordo?

Di queste scorie di cellule umori e passioni

Dell’ansimare tra coscienza e istinto tra sublime e minuto?

Di questo odore di pane caldo

In questa notte d’estate cosi piena di stelle?

Di questo spasimo incontenibile chiamato amore?

Per l’ultimo umano esercizio del paragone

Per declinare il confronto di ciò che è stato

Comunque sia stato

Per vidimare il terrore dell’ignoto

Del non essere più e dover ancora diventare

Se questo ignoto stadio dell’essere

(se è)

Se questa forma di vita non informata

Sparisce con l’intuizione

Estranea e superiore

Della dialettica del cosmo

Del segreto del divenire

Quotidiano

Resterà il sogno?

Il mio ricordo?

Di queste scorie di cellule umori e passioni

Dell’ansimare tra coscienza e istinto tra sublime e minuto?

Di questo odore di pane caldo

In questa notte d’estate cosi piena di stelle?

Di questo spasimo incontenibile chiamato amore?

Solo chi non ha visto ci crede davvero

Perché chi c’era

Ancora si chiede se era

Colo chi non ha visto ci crede davvero

Perche chi c’era

Ancora si chiede se era

Van deze antropische fragmenten

Onherstelbare afbrokkeling

Van deze niet langer lichamelijke schalen

Gekruld als confetti

Verscheurd uit wrok

Om een ​​berekening een vloeistof te zijn

Een perfect systeem

Onvolledig en voorlopig

Blijft het een droom?

Een herinnering?

Van deze afvalcellen, stemmingen en passies

Van het hijgen tussen bewustzijn en instinct tussen het sublieme en het minuut?

Van deze geur van warm brood

Op deze zomernacht zo vol sterren?

Van deze overweldigende kramp genaamd liefde?

Voor de laatste menselijke oefening van de vergelijking

Om de vergelijking van wat is geweest af te wijzen

Wat het ook was

Om de terreur van het onbekende te onderschrijven

Van niet meer zijn en nog moeten worden

Als deze onbekende fase van zijn

(als het is)

Als deze vorm van leven niet op de hoogte is?

Het verdwijnt met intuïtie

Buitenlands en superieur

Van de dialectiek van de kosmos

Van het geheim van het worden

Dagelijks

Blijft de droom bestaan?

Mijn geheugen?

Van deze afvalcellen, stemmingen en passies

Van het hijgen tussen bewustzijn en instinct tussen het sublieme en het minuut?

Van deze geur van warm brood

Op deze zomernacht zo vol sterren?

Van deze overweldigende kramp genaamd liefde?

Alleen degenen die het niet hebben gezien, geloven het echt

Want wie was daar?

Vraag me nog steeds af of het zo was

Alleen degenen die het niet hebben gezien, geloven het echt

Want wie was daar?

Vraag me nog steeds af of het zo was