Comunque Vada - Max Gazzè

Comunque vada darò un sorriso al niente

O ruberò al vento un’acqua di silenzio

Amerò le mani tese sui capelli i pugni in testa

Il buio ingiusto della mia malinconia

Malgrado tanto io sciolgo ancora idee

Come lacci di scarpe inutile follia

Non aver badato al mio starnuto al chiasso

Dei suoi panni stesi e l’alba rigida nei corridoi

Futilità sospesa scontami il perdono

Ho una dignità di schiuma pronta a soffocare

È solo un mio trambusto personale

Una pausa insolita ed incerta come l’idiozia

Scappa via scappa via cosa mai sarà

Scappa via scappa via non tornerà

Ma resto chiuso e un’amica si frantuma

In un istante un grido svaniscono parole quasi mute

Immagini sfinite e il sogno delle sue bugie

Marcite intorno alla mia stanza

Curiosità lontana torna fra i pensieri

Come giovani farfalle provano le ali

Sconnetto me da tutto e tutti si sconnettono

E mi merito un applauso dipinto d’incoscienza

Scappa via scappa via cosa mai sarà

Scappa via scappa via non tornerà

Wat er ook gebeurt, ik zal aan niets een glimlach schenken

Of ik steel een water van stilte van de wind

Ik zal genieten van de uitgestrekte handen in het haar en de vuisten in het hoofd

De oneerlijke duisternis van mijn melancholie

Ondanks zoveel los ik nog steeds ideeën op

Zoals schoenveters nutteloze waanzin

Geen aandacht besteden aan mijn niezen in het lawaai

Van zijn hangende kleren en de harde dageraad in de gangen

Opgeschorte zinloosheid verzoening voor vergeving

Ik heb een schuim waardigheid klaar om te stikken

Het is gewoon mijn persoonlijke gedoe

Een ongewone en onzekere pauze als idiotie

Ren weg, ren weg, wat ooit zal zijn

Ren weg Ren weg komt niet terug

Maar ik blijf gesloten en een vriend is verbrijzeld

In een oogwenk vervaagt een kreet bijna stille woorden

Uitgeputte beelden en de droom van zijn leugens

Rot in mijn kamer

Verre nieuwsgierigheid komt weer voor de geest

Als jonge vlinders proberen ze hun vleugels

Ik verbreek mezelf van alles en iedereen verbreekt de verbinding

En ik verdien een geschilderd applaus van bewusteloosheid

Ren weg, ren weg, wat ooit zal zijn

Ren weg Ren weg komt niet terug