Она - Marselle

Ман, сделай потише музыку

Совсем немного, ха-ха

М-да, это всё она, она

Знаешь…

Знаешь, она была такая, словно из рая

Свободно, словно птица, пархая

Вся неземная, похожа на ветер

Такая же озорная, застенчивая, но приветливая

Немножко гордая, как огонь, понимаешь?

Как природа в Париже — никогда не угадаешь

Молчаливая, вся говорит танцем

Очарует улыбкой и мягким румянцем

Так молода, словно за спиной ранец

Любит воздух урбана, любит, но не чтит глянец

Ха, глаза… глаза, как сиреневые облака

Как вишня по весне хрупка

И после этого ты спросишь, что я в ней нашёл?!

А тебе нравится звук старых магнитол?

Как ласкает уши этот треск и лёгкий шум?

Как этот саксофон твой разрушает разум?

Ха-ха, таких людей, как ты, видно сразу

Для них важнее блеск души, а не яркость страз

Она одна такая, понимаешь, ман?

Словно мираж, словно обман

Я знаю, ты понимаешь меня, ман

Я знаю…

Сделай немножко громче музыку

Man zet de muziek zachter

Niet veel, haha

M-ja, het is alles zij, zij

Je weet wel…

Weet je, ze kwam uit de hemel

Vrij, als een vogel, vliegend

Allemaal onaards, zoals de wind

Dezelfde ondeugende, verlegen, maar vriendelijke

Een beetje trots als de hel, weet je?

Zoals de natuur in Parijs - je weet maar nooit

Stil, iedereen spreekt in een dans

Fascineer met een glimlach en een zachte blos

Zo jong, als een tas achter haar rug

Houdt van stadslucht, houdt van, maar eert glans niet

Ha, ogen ... ogen als lila wolken

Zoals een kers in de lente kwetsbaar is

En dan vraag je me wat ik in haar vond?!

Houd je van het geluid van oude bandrecorders?

Hoe streelt dit knetterende en lichte geluid de oren?

Hoe vernietigt deze saxofoon van jou de geest?

Haha, mensen zoals jij zijn meteen te zien

Voor hen is de schittering van de ziel belangrijker dan de helderheid van strass-steentjes.

Ze is de enige, weet je, man?

Als een luchtspiegeling, als een bedrog

Ik weet dat je me begrijpt man

Ik weet…

Zet de muziek wat harder