Uomini - Marco Masini

Se ne vanno gli uomini nella grande oscurità

Inseguendo lucciole lampi di felicità

Se ne vanno gli uomini con le loro malattie

Pieni dentro l’anima di ricordi e nostalgie

Siamo stelle e polvere nell’immensità

Condannati a vivere dentro di noi

Uomini e non eroi

Meteore che passano

Uomini prima o poi

È il gioco più difficile

E non si impara mai

Si cerca e non si sa

Essere uomini fra tante verità

Solo uomini

Dove vanno gli uomini questi strani marinai

Senza stelle e bussole che si perdono nel mai

Maledetti uomini che si incazzano nei bar

Specialmente coi politici e poi i soldi chi ce li ha?

Siamo scimmie ed angeli sogni o realtà

Ma siamo sempre in bilico dentro di noi

Uomini e non eroi

Meteore che passano

Grandi silenzi bui

Invadono le nostre anime

Uomini nell’oblio

Uomini senza un Dio

Soltanto uomini fra tante verità

Soltanto uomini…

(Grazie ad Andrea per questo testo)

Mannen vertrekken in de grote duisternis

Vuurvliegjes achtervolgen, flitsen van geluk

Mannen vertrekken met hun ziektes

De ziel gevuld met herinneringen en nostalgie

We zijn sterren en stof in de onmetelijkheid

Veroordeeld om in ons te leven

Mannen en geen helden

Meteoren die voorbij komen

Mannen vroeg of laat

Het is het moeilijkste spel

En je leert het nooit

We zoeken en we weten niet

Mannen zijn tussen vele waarheden

Alleen mannen

Waar gaan mannen heen deze vreemde zeelieden

Zonder sterren en kompassen die voor altijd verloren gaan

Verdomde mannen die pissig worden in bars

Zeker bij politici en wie heeft dan het geld?

Wij zijn apen en engelen, dromen of realiteit

Maar we zijn altijd in balans in ons

Mannen en geen helden

Meteoren die voorbij komen

Grote donkere stiltes

Ze vallen onze ziel binnen

Mannen in de vergetelheid

Mannen zonder God

Alleen mannen onder zoveel waarheden

Alleen mannen ...

(Met dank aan Andrea voor deze tekst)