Ett sista farväl - Månegarm

Brynjan din bär blod, rimfrost höljer ditt hår

Händer kalla mist sitt liv

Jag gläds av att dig se, likt korp vid valplats fröjd

Säg hur kan jag bota dig?

Blott du som vållat det, du viv från Sävafjäll

En färd i sorgens dagg

På sporrad häst nu här, till livet endast gäst

För att möta dig igen

Du gråter, Solvit, grymma tårar faller

Var tår faller blodig på likets bröst

Du som är i livet, följ mig in i gravens mörker

På den dödes arm, du sorglös vila får

Dräpt av ett spjut, i lönndomens svek

Fejdrunor skilde oss åt

Ett sista farväl, min Skjöldungadis

Av ångestens tyngande vände jag hit

Nu måste jag fara, nu skall jag giva mig av

Rida med följe över himlens rand

Jag skall vara i väster, åter till Allfaders hall

Innan salens hane galer dag

Dräpt av ett spjut, i lönndomens svek

Fejdrunor skilde oss åt

Ett sista farväl, min Skjöldungadis

Av ångestens tyngande vände jag hit

Vänd aldrig dit, till dödas hus

När örnarna somnat på askens gren

Hon föll snart död, min Skjöldungadis

Saknaden bragde hennes liv

Je wapenrusting draagt ​​bloed, rijp bedekt je haar

Koude handen verloren het leven

Ik ben blij je te zien, als een raaf bij het stembureau, verrukking

Vertel me, hoe kan ik je genezen?

Alleen jij die het veroorzaakte, jij viv van Sävafjäll

Een reis in de dauw van verdriet

Op aangespoord paard nu hier, tot leven enige gast

Om je weer te ontmoeten

Je huilt, Zonnig, wrede tranen vallen

Elke traan valt bloederig op de borsten van het lijk

Jij die leeft, volg mij in de duisternis van het graf

Op de arm van de doden krijg je zorgeloze rust

Gedood door een speer, in het verraad van geheimhouding

Vegende drones scheidden ons

Een laatste vaarwel, mijn Skjöldungadis

Uit de zwaarte van angst keerde ik hier terug

Nu moet ik gaan, nu ga ik weg

Rijd met een metgezel over de rand van de lucht

Ik zal naar het westen zijn, terug naar Allfather's Hall

Voordat de haan kraait dag

Gedood door een speer, in het verraad van geheimhouding

Vegende drones scheidden ons

Een laatste vaarwel, mijn Skjöldungadis

Uit de zwaarte van angst keerde ik hier terug

Keer daar nooit heen, naar het huis van de doden

Wanneer de adelaars in slaap zijn gevallen op de tak van de doos

Ze stierf spoedig, mijn Skjöldungadis

Het verlies bracht haar leven