Sveablotet - Månegarm

Ej följer vi, han som bröt vår lag

Och svek asar och hävd

Blodoffrets sed, skall hållas för vårt folk

Ett blot för svears väl

Inge, den kristne han fördrevs, och fram klev där en man

Som plägar folkets tro

Blod till offerträdets stam, och hästens delar slets

Ett blot för svears väl

Och lågorna stod i natten — gården brann

Ett flammande hov, vår tid är förbi

Och de skrin, från de som av elden famnats

Blev till sång, en helfärdens hymn, vår tid är förbi

Hämnd, ett illgärningsdåd fyllt av nid

Åter i Svetjud med sin hird

Död, för drotten som offret har lett

Bränn ned hans hall

(Bränn ned hans hall)

(Bränn ned hans hall)

(Bränn ned hans hall)

Ej, ett liv ur denna gården skall se

En gryningens ljus!

Bränn inne dess folk, och med dem dess tro

Sven som kom ut föll kort för svekfullt stål

(För svekfullt stål)

Och högt slog lågorna genom natten — gården brann

Ett flammande hov, vår tid är förbi

Och de skrin, från de som av elden famnats

Blev till sång, en helfärdens röst, vår tid är förbi

Aldrig mer, vårt folk ska följa seden

Förfäders rit från urgammal tid, den brinner i natt

Aldrig mer skall en konung nu följa de gamla

Aldrig mer ska svearnas blot ge liv till vårt folk

Aldrig mer

Wij volgen niet, hij die onze wet heeft overtreden

En verraad azen en bewering

De gewoonte van het bloedoffer zal worden gehouden voor ons volk

Een smet om goed te zweren

Inge, de christen van wie hij werd verdreven, en een man stapte naar voren

Dat cultiveert het geloof van de mensen

Bloed aan de stam van de offerboom, en de delen van het paard gescheurd

Een smet om goed te zweren

En de vlammen stonden in de nacht - de tuin brandde

Een vlammende hoef, onze tijd is voorbij

En de heiligdommen, van die omarmd door het vuur

Werd een lied, een hymne van de hele reis, onze tijd is voorbij

Wraak, een daad van boosaardigheid vol jaloezie

Terug in Svetjud met zijn hird

Dood, voor de heer die het offer leidde

Brand zijn hal af

(Brand zijn hal af)

(Brand zijn hal af)

(Brand zijn hal af)

Nee, een leven van deze boerderij zal zien

Een licht van de dageraad!

Brand in zijn mensen, en met hen zijn geloof

Sven die naar buiten kwam, kwam te kort voor verraderlijk staal

(Voor verraderlijk staal)

En luid laaide door de nacht - de tuin brandde

Een vlammende hoef, onze tijd is voorbij

En de heiligdommen, van die omarmd door het vuur

Werd een lied, een stem van heiligheid, onze tijd is voorbij

Nooit meer, onze mensen zullen de gewoonte volgen

Oude ritus uit de oudheid, het brandt vannacht

Nooit meer zal een koning nu de ouden volgen

Nooit meer zullen de Zweden gewoon leven geven aan ons volk

Nooit meer