Bergagasten - Månegarm

Dunkla bleka syner, i bergets drömmar.

Avgrundens fasor, skuggor som ej bleknar.

Vindar från jordens djup, skämda dofter av död.

En gnagande känsla, av evighetens marter.

Tiden är svunnen… från mitt liv.

Timmar och dagar, svarta så som jord.

Ensamma och tysta, i bojor tunga.

Bojor smidda av drömmar, om evighetens slut.

Bojor smidda av hopp, om livets slut.

Bojor smidda av hat, till bergets grav.

Avbrutten i döden, karvad ur bergasten.

Vriden likt död mans kropp.

Lysten av hämnd, illmarig, vred.

Uråldrig gast, själadömd i bergets vrår.

Bergagast…

Korpklo, korpklo, vinge svart,

sök skydd i bergets famn,

till nattgastars karga land.

Välkommen till mitt kalla rike,

spunnen i plågors svala nät.

Fyller dig med vanvett,

Jag är en bergagast…

Dark pale visions, in the dreams of the mountain.

The horrors of the abyss, shadows that do not fade.

Winds from the deep of the earth, putrid smells of

death.

A gnawing feeling, of the torments of

eternity.

The time has fled from my life.

Hours and says, black as earth.

Lonely and silent, in heavy shackles.

Shackles forged from dreams, of the end of

eternity.

Shackles forged from hope, of the

end of life.

Shackles forged from hatred,

towards the grave of the mountain.

Broken in death, carved from mountain rock.

Twisted like a dead man’s corpse.

Greedy for vengeance, sly, wrathful.

Ancient ghost, condemned to the crannies of the mountain.

Mountain ghost…

Raven claw, raven claw, black wing,

seek shelter in the embrace of the mountain,

to the barren land of nightghosts.

Welcome to my cold realm,

spun in the cool web of torment.

Fills you with insanity,

I am the mountain ghost…

Donkere bleke visioenen, in de dromen van de berg.

De verschrikkingen van de afgrond, schaduwen die niet vervagen.

Winden uit de diepten van de aarde, verwende geuren van de dood.

Een knagend gevoel, van de martelaren van de eeuwigheid.

De tijd is verstreken... uit mijn leven.

Uren en dagen, zwart als de aarde.

Eenzaam en stil, in handboeien zwaar.

Ketenen gesmeed uit dromen, over het einde van de eeuwigheid.

Ketenen gesmeed door hoop, over het einde van het leven.

Ketenen gesmeed door haat, naar het graf van de berg.

Onderbroken in de dood, uitgehouwen in de rots.

Verdraaid als het lichaam van een dode.

De zucht naar wraak, boosaardig, boos.

Oude gast, ten dode opgeschreven in de hoeken van de berg.

Berggast…

Ravenklauw, Ravenklauw, vleugel zwart,

zoek toevlucht in de armen van de berg,

naar het dorre land van nachtbezoekers.

Welkom in mijn koude koninkrijk,

gesponnen in de koele netten van kwellingen.

Vervult je met waanzin,

Ik ben een berggast...

Donkere bleke visioenen, in de dromen van de berg.

De verschrikkingen van de afgrond, schaduwen die niet vervagen.

Winden uit de diepte van de aarde, bedorven geuren van

dood.

Een knagend gevoel, van de kwellingen van

eeuwigheid.

De tijd is uit mijn leven gevlucht.

Uren en zegt, zwart als de aarde.

Eenzaam en stil, in zware boeien.

Ketenen gesmeed uit dromen, van het einde van

eeuwigheid.

Ketenen gesmeed uit hoop, van de

einde van het leven.

Ketenen gesmeed uit haat,

naar het graf van de berg.

Gebroken in de dood, gesneden uit bergrots.

Verdraaid als het lijk van een dode.

Belust op wraak, sluw, woedend.

Oude geest, veroordeeld tot de uithoeken van de berg.

Berg spook…

Ravenklauw, Ravenklauw, zwarte vleugel,

zoek beschutting in de omhelzing van de berg,

naar het dorre land van de nachtgeesten.

Welkom in mijn koude rijk,

gesponnen in het koele web van kwelling.

Vervult je met waanzin,

Ik ben de berggeest...