Transient - Makari

Patient, I lay on the pavement

And watch as the clouds sigh like silver lungs

Vacant, I wait in my basement

Avoiding the sunlight 'til I feel numb

I’m fading with the daylight to skies of grey

I’m waiting on the cosmos to call my name

And someday it will, oh, someday it will

I’m sick of writing sad songs to hide my shame

'Cause I need more than drugs to escape my pain

But someday I will, oh, someday I will

Hopeless, I long for a moment

Of peace in my own mind, it never comes

Focused on thoughts never spoken

To share at the right time or not at all

I’m fading with the daylight to skies of grey

I’m waiting on the cosmos to call my name

And someday it will, oh, someday it will

I’m sick of writing sad songs to hide my shame

'Cause I need more than drugs to escape my pain

But someday I will, oh, someday I will

When there is nothing else, we must remind ourselves

That life is transient, to breathe the ambience

So when we reach the end, do we wake up again?

And if I say my prayers, will you be waiting there?

I’m fading with the daylight to skies of grey

I’m waiting on the cosmos to call my name

And someday it will, oh, someday it will

I’m sick of writing sad songs to hide my shame

'Cause I need more than drugs to escape my pain

But someday I will, oh, someday I will

Patiënt, ik lag op de stoep

En kijk hoe de wolken zuchten als zilveren longen

Vrij, ik wacht in mijn kelder

Het zonlicht vermijden tot ik me verdoofd voel

Ik vervaag met het daglicht naar de grijze lucht

Ik wacht op de kosmos om mijn naam te roepen

En op een dag zal het, oh, op een dag zal het

Ik ben het zat om droevige liedjes te schrijven om mijn schaamte te verbergen

Want ik heb meer nodig dan drugs om aan mijn pijn te ontsnappen

Maar op een dag zal ik, oh, op een dag zal ik

Hopeloos, ik verlang naar een moment

Van vrede in mijn eigen geest, het komt nooit

Gericht op gedachten die nooit zijn uitgesproken

Op het juiste moment of helemaal niet delen

Ik vervaag met het daglicht naar de grijze lucht

Ik wacht op de kosmos om mijn naam te roepen

En op een dag zal het, oh, op een dag zal het

Ik ben het zat om droevige liedjes te schrijven om mijn schaamte te verbergen

Want ik heb meer nodig dan drugs om aan mijn pijn te ontsnappen

Maar op een dag zal ik, oh, op een dag zal ik

Als er niets anders is, moeten we onszelf eraan herinneren:

Dat het leven van voorbijgaande aard is, om de sfeer op te snuiven

Dus als we het einde bereiken, worden we dan weer wakker?

En als ik mijn gebeden zeg, wacht je daar dan?

Ik vervaag met het daglicht naar de grijze lucht

Ik wacht op de kosmos om mijn naam te roepen

En op een dag zal het, oh, op een dag zal het

Ik ben het zat om droevige liedjes te schrijven om mijn schaamte te verbergen

Want ik heb meer nodig dan drugs om aan mijn pijn te ontsnappen

Maar op een dag zal ik, oh, op een dag zal ik