Oxygen - Mac Lethal

The universe is expanding, the universe keeps growing

I reached the end of the universe, said 'fuck it' and kept going

For trillions upon trillions upon trillions of miles

There was nothing, there was no one…

And then I saw a house, and I looked inside the house

And sitting there was a man.

And sitting next to the man

Was a woman.

They were smiling

They were holding each other’s hands

And the closer that they grw

I realized the coupl was me and you

And I had one question I could ask:

DID THIS MOMENT HAPPEN IN THE FUTURE OR THE PAST?

All I wanna do is travel to another universe

I’m probably the weirdest fuckin' person on this stupid Earth

I’ve never been accepted by the people that are normal

So I’m slippin' through a stargate, man, I’m leavin' through a portal

'cause I’m socially so awkward, I’m emotionally bonkers

And I’m hopin' that I’m not another ghost in the apocalypse

I don’t need any oxygen, I’m breathin' in the essence

Of a technicolor omnipresent demon in his presence

And I got a lot of memories that hurt me when I think about 'em

Hands are full of blisters, I was climbin' up the steepest mountain

Every time I tripped into the bottom, I just fell again

And here it doesn’t flower in a garden full of skeletons

And every time a wound appears, I keep it like a souvenir

I dip my pen into it like there’s gotta be some truth in here

The cause and the effect is that I’m constantly affected

By the cost to your affection and your condescending messages

The comedy, the misery, the convoluted memories

The consolation symmetry, the coffin that you built for me

The Odyssey, the Iliad, the oddities, the pyramids

The harmony of spirits when the bond is truly fearless

And I’m probably the weirdest fuckin' person in this galaxy

My head is gettin' heavy full of misery, you’d have to use a

Guillotine to even out the chemical imbalance

So decapitate my crown and then you send me into silence

And my feet are just so horribly callused, as I’m bleeding

The aurora borealis and I’m hopin' for some meteors

To pour on me in showers 'cause I feel so fuckin' lonely

I’m performing in a theater alone where no one’s gathered

And I’m probably the weirdest fuckin' person in the history

Of history itself, the key to heaven: just to get to be alive

For a moment where I don’t feel scared

That if I died right now you wouldn’t care

I am too fuckin' in love with you to ever be

Only your friend, you better treat me like an enemy

I have used up every single drop of energy

As long as I’m alive, your word’s killin' me

Het universum breidt zich uit, het universum blijft groeien

Ik bereikte het einde van het universum, zei 'fuck it' en ging door

Voor biljoenen na biljoenen na triljoenen mijlen

Er was niets, er was niemand...

En toen zag ik een huis, en ik keek in het huis

En daar zat een man.

En naast de man zitten

Was een vrouw.

Ze lachten

Ze hielden elkaars hand vast

En hoe dichter ze groeien

Ik realiseerde me dat ik en jij het koppel waren

En ik had één vraag die ik zou kunnen stellen:

IS DIT MOMENT IN DE TOEKOMST OF IN HET VERLEDEN GEBEURD?

Ik wil alleen maar naar een ander universum reizen

Ik ben waarschijnlijk de raarste persoon op deze stomme aarde

Ik ben nooit geaccepteerd door de mensen die normaal zijn

Dus ik glijd door een sterrenpoort, man, ik ga door een portaal

want ik ben sociaal zo onhandig, ik ben emotioneel gestoord

En ik hoop dat ik niet nog een geest in de apocalyps ben

Ik heb geen zuurstof nodig, ik adem in essentie

Van een alomtegenwoordige technicolor demon in zijn aanwezigheid

En ik heb veel herinneringen die me pijn doen als ik aan ze denk

Handen zijn vol blaren, ik was aan het klimmen op de steilste berg

Elke keer dat ik op de bodem struikelde, viel ik gewoon weer

En hier bloeit hij niet in een tuin vol skeletten

En elke keer dat er een wond verschijnt, bewaar ik die als een souvenir

Ik doop mijn pen erin alsof er een kern van waarheid in zit

De oorzaak en het gevolg is dat ik er constant last van heb

Door de kosten voor je genegenheid en je neerbuigende berichten

De komedie, de ellende, de ingewikkelde herinneringen

De troostsymmetrie, de kist die je voor me hebt gebouwd

De Odyssee, de Ilias, de eigenaardigheden, de piramides

De harmonie van geesten wanneer de band echt onverschrokken is

En ik ben waarschijnlijk de raarste persoon in dit sterrenstelsel

Mijn hoofd wordt zwaar vol ellende, je zou een moeten gebruiken

Guillotine om de chemische onbalans te egaliseren

Dus onthoofd mijn kroon en dan stuur je me de stilte in

En mijn voeten zijn zo vreselijk eeltig, terwijl ik bloed

De aurora borealis en ik hoop op wat meteoren

Om over me te gieten in de douches, want ik voel me zo verdomd eenzaam

Ik treed alleen op in een theater waar niemand is verzameld

En ik ben waarschijnlijk de raarste persoon in de geschiedenis

Van de geschiedenis zelf, de sleutel tot de hemel: gewoon om te leven

Voor een moment waar ik niet bang ben

Dat als ik nu dood zou gaan, het je niets zou schelen

Ik ben te verliefd op je om ooit te zijn

Alleen je vriend, je kunt me beter als een vijand behandelen

Ik heb elke druppel energie verbruikt

Zolang ik leef, vermoordt je woord me