Myrtle and Rose - Lloyd Cole

You would be the one to come a' knocking at my door

And I would be the one to let you in and nothing more

You would break the bread and we would drink the blood of Christ

Blessed are the lovers for theirs shall be the night

And in the morning you’d be lying by my side

And you would want for more

And I would give you more

You would be the one to lay the blanket on the ground

And I would come to you but you’d be nowhere to be found

So I would turn to her for she was always, always there

Lost will be the souls of the wanton and the weak

And in the morning she’d be lying next to me

And I would want for more

And she would give me more

So then it was for me to come a' calling at your window

But you were never there.

She doesn’t live here — just the thin girl

The elevator operator told me so

So I would lay the table and I’d wait for you to call

Staring at the Myrtle and the Rose

And I would want for more

I became the one who sits and watches from afar

You became the woman in the German Car

I constructed characters in Quark and Photoshop

The longer you were gone the less the longing

The longer you were gone the less the longing

The longer you were gone

The less the longing

Now, who should be the one to come a' striding down my street?

To what do we owe this apparent sense of urgency?

And I should be the one touched by your very presence, dear?

The longer you were gone the less the longing

The longer you were gone the less the longing

And now you come for more

But I’ve no more to give

This has been enough for me

Jij zou degene zijn die op mijn deur klopt

En ik zou degene zijn die je binnen zou laten en niets meer

Je zou het brood breken en wij zouden het bloed van Christus drinken

Gezegend zijn de geliefden, want voor hen zal de nacht zijn

En 's ochtends zou je aan mijn zijde liggen

En je zou willen voor meer

En ik zou je meer geven

Jij zou degene zijn die de deken op de grond legt

En ik zou naar je toe komen, maar je zou nergens te vinden zijn

Dus ik zou me tot haar wenden, want ze was er altijd, altijd

Verloren zullen de zielen van de moedwillige en de zwakken zijn

En 's ochtends zou ze naast me liggen

En ik zou meer willen

En ze zou me meer geven

Dus toen was het aan mij om aan je raam te komen bellen

Maar je was er nooit.

Ze woont hier niet, alleen het magere meisje

De liftoperator heeft me dat verteld

Dus ik zou de tafel dekken en wachten tot je belt

Staren naar de mirte en de roos

En ik zou meer willen

Ik werd degene die zit en kijkt van een afstand

Jij werd de vrouw in de Duitse auto

Ik heb karakters geconstrueerd in Quark en Photoshop

Hoe langer je weg was, hoe minder het verlangen

Hoe langer je weg was, hoe minder het verlangen

Hoe langer je weg was

Hoe minder het verlangen

Nu, wie zou degene moeten zijn die door mijn straat komt lopen?

Waaraan hebben we dit schijnbare gevoel van urgentie te danken?

En ik zou degene moeten zijn die geraakt wordt door jouw aanwezigheid, lieverd?

Hoe langer je weg was, hoe minder het verlangen

Hoe langer je weg was, hoe minder het verlangen

En nu kom je voor meer

Maar ik heb niets meer te geven

Dit is genoeg geweest voor mij