39 Down - Lloyd Cole

I was laughing and crying

My eyes were sore

39 down

One lucky strike more

And I didn’t have a care

I had eleven thousand words

I could roll them off just like dice

There were movers and shakers

On Wannermaker Place

I was holding my own

Between the dives and the steakhouses

And furthest from my mind

Was the thought of my refection

Coming back from the machine

Which said

Everything is gone

No more carry on

I was bound to fall

I had it all

I half way through the song

And not a stone unturned

True life revelations

For the at least concerned

And I said to my wife

Do you think I’ve said too much?

She said

Well, isn’t that what your job is?

Then when I got into furniture

It was curtains for me

But I can blame it on Upper Street

And my Ambrose Heal

And still, furthest from my mind

Was the thought of my refection

Coming back from the machine

Which said

Everything is gone

No more carry on

I was bound to fall

I had it all

I was laughing and crying

My eyes were sore

39 down

One lucky strike more

And I didn’t have a care

I had eleven thousand words

I could roll them off just like dice

Just like dice

Ik moest lachen en huilen

Mijn ogen deden pijn

39 naar beneden

Nog een geluksvogel

En het kon me niet schelen

Ik had elfduizend woorden

Ik zou ze eraf kunnen rollen, net als dobbelstenen

Er waren verhuizers en shakers

Op Wannermaker Place

Ik hield mijn eigen

Tussen de duiken en de steakhouses

En het verst van mijn gedachten af

Was de gedachte aan mijn reflectie

Terugkomend van de machine

Wat zei

Alles is weg

Niet meer doorgaan

Ik moest vallen

Ik had het allemaal

Ik halverwege het nummer

En geen steen onberoerd

Echte levensonthullingen

Voor de minst bezorgde

En ik zei tegen mijn vrouw:

Denk je dat ik te veel heb gezegd?

Ze zei

Nou, is dat niet wat je werk is?

Toen ik me met meubels ging bemoeien

Het waren gordijnen voor mij

Maar ik kan het de schuld geven aan Upper Street

En mijn Ambrosius Heal

En toch, het verst van mijn gedachten af

Was de gedachte aan mijn reflectie

Terugkomend van de machine

Wat zei

Alles is weg

Niet meer doorgaan

Ik moest vallen

Ik had het allemaal

Ik moest lachen en huilen

Mijn ogen deden pijn

39 naar beneden

Nog een geluksvogel

En het kon me niet schelen

Ik had elfduizend woorden

Ik zou ze eraf kunnen rollen, net als dobbelstenen

Net als dobbelstenen