Всё это - лишнее (Эвридика) - Noize MC, Leila

Всё это — лишнее прошлое,

Фотографией выцветшей,

Где не видно от времени лиц уже

Отправляется в пыльный архив.

Мы застыли там в позах возвышенных,

Искажённых бумагою высохшей,

Но не видно от времени лиц уже:

Этот снимок - тускней, чем антикварный малахит.

На обороте — стихи, посвящённые чувствам угасшим;

До смешного наивные, личные до неприличия.

Слов так много красивых, вот только они - не про нас уже...

Всё это — лишнее;

Всё это – лишнее;

Всё это – лишнее...

До отказа забита память

На ветер брошенными словами

И наш роман поглощает пламя:

В сердце тлеет пепел второго тома "Мёртвых душ".

Город лёг под волну цунами.

В прошлом — всё, что случилось с нами.

И все эфиры внезапно занял

На повторе для нашей любви похоронный туш.

Вот так любившие становятся бывшими.

К тебе в свои набиваются пошлые пришлые.

Мне больно пока что, но это неважно: всё это - лишнее,

Ненужное, больше не нежное, уже отжившее.

Жаль, что так вышло.

Тошно даже не от того, что жалко

Хорошего ставшего прошлым, или больно быть брошенной.

Просто горько видеть, как под твоей кожей рождается нечто

Чуждое, страшное, на тебя прежнего ничуть не похожее.

Боже мой!

Да и чёрт с тобой!

Пошёл ты, дорога скатертью.

Пой хоть в золоте на Олимпе, хоть в лохмотьях на паперти.

Твоё дело – you are not my private fucking property.

Ты - не мой.

Ты теперь - селебрити, модный дядя на светском рауте

А кто я теперь?

Наглядное пособие для изучающих тлен и апатию.

Полезное особенно для тех любознательных, кого интересуют

Их последние стадии.

Прощайте, люди - я здесь некстати!

Dit alles is een extra verleden

Een vervaagde foto

Waar gezichten af ​​en toe niet zichtbaar zijn

Naar een stoffig archief gestuurd.

We bevroor daar in sublieme poses,

Vervormd door droog papier

Maar af en toe zijn gezichten niet meer zichtbaar:

Dit schot is zwakker dan antiek malachiet.

Op de achterkant - gedichten gewijd aan de gevoelens die zijn vervaagd;

Belachelijk naïef, obsceen persoonlijk.

Er zijn zoveel mooie woorden, alleen gaan ze nog niet over ons...

Dit alles is overbodig;

Dit alles is overbodig;

Dit alles is overbodig...

Geheugen is vol

Woorden in de wind gegooid

En onze romantiek verteert de vlammen:

De as van het tweede deel van "Dead Souls" smeulen in het hart.

De stad lag onder een tsunamigolf.

In het verleden, alles wat ons is overkomen.

En alle ethers namen plotseling

Op repeat voor onze liefde begrafenis karkassen.

Dit is hoe geliefden exen worden.

Vulgaire buitenaardse wezens vullen de jouwe.

Het doet tot nu toe pijn, maar dat maakt niet uit: dit is allemaal overbodig,

Onnodig, niet meer mals, al achterhaald.

Jammer dat het is gebeurd.

Misselijk, ook niet van het feit dat het jammer is

Een goede zaak die verleden tijd is, of het doet pijn om in de steek gelaten te worden.

Het is gewoon bitterzoet om iets onder je huid te zien geboren worden

Alien, eng, niets zoals jij voorheen.

Mijn God!

En naar de hel met jou!

Je ging, de weg is een tafelkleed.

Zing zelfs in goud op Olympus, zelfs in lompen op de veranda.

Het is aan jou - je bent niet mijn verdomde privé-eigendom.

Jij bent niet van mij.

Je bent nu een beroemdheid, een modieuze oom op een sociaal evenement

En wie ben ik nu?

Een visueel hulpmiddel voor studenten van verval en apathie.

Handig, vooral voor nieuwsgierigen die geïnteresseerd zijn in

hun laatste stadia.

Vaarwel, mensen - ik ben hier niet op mijn plaats!