Oh My Violence - Lady Lamb

I used to believe I needed to be torn in two, reached inside of by you

To be put back together better than myself

Do I need to have a gnaw on the cud of my heart?

When I pine for my own love

And I can’t seem to warm up to myself

I get lost in the losing

I get lost, lost, lost, lost

In the television where a sermon lurches toward me like a semi swerving

What’s worse, the pastor is cursing under his breath

He can’t find the passage to back up the argument he is having with himself

And I see a page in his Bible rip clean out

As I drift off to sleep staring through the mountains in the motel painting

And my dream leaves itself with me

I am falling from the peak but instead of you, I’m calling out to me

I get lost, lost, lost, lost

In my waking life where I can’t wrench me from my mind

Clear enough to wrench you from it too

In an attempt to step back into myself without bringing you

If I could see today in all its glory, I believe I would be humbled

But the past, it has such a charisma, I feel it catching up

And I better run, run, so I don’t get lost

In that scene where I cursed you on the street

And you returned it to me with a look so kind

It’s impossible to describe beyond this perplexed mention

Now I bow my head in disbelief at how loaded of a lesson

How loaded of a lesson

Now there is no greater challenge than taming my violence

Living with it long enough to rid it

In the lake of pure intention, in the wilderness of forgiveness

I’ll show it compassion

I’ll pull it to me 'til we both fall asleep

Ik geloofde dat ik door jou in tweeën moest worden gescheurd

Om beter in elkaar te worden gezet dan ikzelf

Moet ik aan de herkauwer van mijn hart knagen?

Als ik smacht naar mijn eigen liefde

En ik lijk niet warm te worden voor mezelf

Ik verdwaal in de verliezen

Ik verdwaal, verdwaal, verdwaal, verdwaal

In de televisie waar een preek naar me toe slingert als een halve zwenking

Wat erger is, de pastoor vloekt binnensmonds

Hij kan de passage niet vinden om het argument dat hij met zichzelf heeft te staven

En ik zie een pagina in zijn Bijbel die eruit is gescheurd

Terwijl ik in slaap val, starend door de bergen in het schilderij van het motel

En mijn droom gaat bij mij weg

Ik val van de top, maar in plaats van jou roep ik naar mij

Ik verdwaal, verdwaal, verdwaal, verdwaal

In mijn wakkere leven waar ik me niet uit mijn hoofd kan halen

Duidelijk genoeg om je er ook van af te schrikken

In een poging om terug in mezelf te stappen zonder jou mee te nemen

Als ik vandaag in al zijn glorie zou kunnen zien, zou ik me nederig voelen

Maar het verleden, het heeft zo'n charisma, ik voel het inhalen

En ik kan maar beter rennen, rennen, zodat ik niet verdwaal

In die scène waarin ik je op straat vervloekte

En je gaf het me terug met zo'n vriendelijke blik

Het is onmogelijk om verder te beschrijven dan deze verbijsterde vermelding

Nu buig ik mijn hoofd in ongeloof over hoe beladen van een les

Hoe beladen met een les?

Nu is er geen grotere uitdaging dan mijn geweld te temmen

Er lang genoeg mee leven om er vanaf te komen

In het meer van pure intentie, in de wildernis van vergeving

Ik zal het medeleven tonen

Ik trek het naar me toe totdat we allebei in slaap vallen