Even in the Tremor - Lady Lamb

We bathe in the Blood Moon in Berlin

Make out in cathedrals, Montreal to Madrid

In Fallingwater, brush our skin across the bed

The Masaya Volcano paints our faces in red

Now the landscape in your eye is a desert of defeat

I want to stay but I’ll turn to leave

Tonight we’ll abandon all we share

Force a deep sleep and pretend we don’t care

I’d hate to put us up against yesterday

I guess what can’t be close must be far away

'Cause the past will kill the present and if I let it

The past will kill the present if I let it

The past will kill the present if I let it

The past will kill the present if I let it

I dream in dripping colors of every ruin

We’ll never lose ourselves in if I go on obsessing over

Coloring my memories with a more vibrant palette

Than existed, singin':

Those saturated rains could never flood the imprint of

One hand on the wheel, your other on my neck

Moving me through, moving me through, moving me through if

Ever I forget how much love there is

It’s just I’ve become fixated on all of the love I’d miss

'Cause the future kills the present and if I let it

The future kills the present if I let it

The future kills the present if I let it

The future kills the present

If every head is a world, I don’t want to

Be a destroyer of all things

Pure in my own

When I’m running from a day yet to bare its teeth

I see my only

Moment crumbling

Crumbling

If every head is a world, I don’t want to

Be a destroyer of all things

Pure in my own

When I’m crawling towards a night that I’m convinced was

Golden

And glowing

Glowing

It takes a conscious effort to hollow out this head

(Even in the tremor I feel a stillness growing)

My brain is a constant rain on its own shelter

(Even in the tremor I feel a stillness growing)

But there’s a parade in that dread

(Even in the tremor I feel a stillness growing)

There’s a symphony swaying in the downpour

(Even in the tremor I feel a stillness growing)

And it plays me to sleep

(Even in the tremor I feel a stillness growing)

Eventually, each night into my morning

(Even in the tremor I feel a stillness growing)

And I can’t go on ignoring the tender heart

(Even in the tremor I feel a stillness growing)

In my chest and the splendor in its beating

(Even in the tremor I feel a stillness growing)

Oh, the pain in possessing such a tenderness

(Even in the tremor I feel a stillness growing)

But what else is worth possessing?

(Even in the tremor I feel a stillness growing)

When even in the tremor I feel a stillness growing

We baden in de Bloedmaan in Berlijn

Zoenen in kathedralen, Montreal naar Madrid

Borstel in Fallingwater onze huid over het bed

De Masaya-vulkaan kleurt onze gezichten in rood

Nu is het landschap in je ogen een woestijn van nederlaag

Ik wil blijven, maar ik draai me om om te vertrekken

Vanavond laten we alles wat we delen achter

Forceer een diepe slaap en doe alsof het ons niets kan schelen

Ik zou het niet leuk vinden om ons gisteren tegen te houden

Ik denk dat wat niet dichtbij kan zijn, wel ver weg moet zijn

Want het verleden zal het heden doden en als ik het toe laat...

Het verleden zal het heden doden als ik het toesta

Het verleden zal het heden doden als ik het toesta

Het verleden zal het heden doden als ik het toesta

Ik droom in druipende kleuren van elke ruïne

We zullen onszelf er nooit in verliezen als ik door blijf obsederen

Mijn herinneringen kleuren met een levendiger palet

Dan bestond, zingend:

Die verzadigde regens zouden nooit de afdruk van

Een hand aan het stuur, je andere in mijn nek

Me verplaatsen, mij verplaatsen, mij verplaatsen als

Ooit vergeet ik hoeveel liefde er is

Ik ben gewoon gefixeerd geraakt op alle liefde die ik zou missen

Omdat de toekomst het heden doodt en als ik het laat

De toekomst doodt het heden als ik het toesta

De toekomst doodt het heden als ik het toesta

De toekomst doodt het heden

Als elk hoofd een wereld is, wil ik dat niet

Wees een vernietiger van alle dingen

Puur in mijn eigen

Als ik nog een dag moet rennen om zijn tanden te ontbloten

Ik zie mijn enige

Moment afbrokkelend

afbrokkelend

Als elk hoofd een wereld is, wil ik dat niet

Wees een vernietiger van alle dingen

Puur in mijn eigen

Wanneer ik naar een nacht kruip waarvan ik zeker weet dat het was

gouden

en gloeiend

Gloeiend

Het kost een bewuste inspanning om deze kop uit te hollen

(Zelfs in de beving voel ik een stilte groeien)

Mijn brein is een constante regen op zijn eigen schuilplaats

(Zelfs in de beving voel ik een stilte groeien)

Maar er is een parade in die angst

(Zelfs in de beving voel ik een stilte groeien)

Er zwaait een symfonie in de stortbui

(Zelfs in de beving voel ik een stilte groeien)

En het speelt me ​​in slaap

(Zelfs in de beving voel ik een stilte groeien)

Uiteindelijk, elke avond tot in mijn ochtend

(Zelfs in de beving voel ik een stilte groeien)

En ik kan het tedere hart niet blijven negeren

(Zelfs in de beving voel ik een stilte groeien)

In mijn borst en de pracht in zijn pak slaag

(Zelfs in de beving voel ik een stilte groeien)

Oh, de pijn om zo'n tederheid te bezitten

(Zelfs in de beving voel ik een stilte groeien)

Maar wat is nog meer de moeite waard om te bezitten?

(Zelfs in de beving voel ik een stilte groeien)

Als ik zelfs in de beving een stilte voel groeien