On A Trop Déconné - La Rue Kétanou

On a trop déconné hier soir au café

On a refait le monde histoire de pas changer

On a bu du pinard, des alcools à gogo

On a trinqué la mort comme on ferme un bistrot

On a parlé d’nos femmes en les frôlant du sein

On a brulé nos âmes quelques part en copain

On était loin d’Ostand et pourtant on s’marrait

Le ventre de Paris nous avait rendu vrai

Une odeur de Pastis enfumait nos narines

Et la clope nous inventait la chine

Don qui rote en vadrouille qui cherche son sang chaud

On avait sur la trogne les mirettes en ciseaux

Un moulin à parole dansait sous notre chapeau

Nos cœurs enfarinés se chargeaient des copeaux

On a parlé de tout et chanté comme des fous

On s’est dit que la vie c'était pas mal foutu

Qu’une table, un comptoir, ça vaut bien l’bout d’la rue

Mais qu’au milieu de la nuit le silence d’un ami

Est bien plus fracassant que la moitié du bruit

Et quand on s’est quitté des ivrognes et du sens

On a pris nos cerveaux comme on vide un gorgeon

On s’est tous regardé au fond de nos souffrances

Pour se retrouver seul comme un arbre sans tronc

On a trop déconné hier soir au café

On a refait le monde histoire de pas changer

On avait dans les yeux tous les trésors du monde

Il faudrait bien faire gaffe à pas paumer la sonde

On a trop déconné entre Pigalle et Montrouge

On est déraisonnable quand on a passé l'âge

On dit des vérités qui blessent nos mensonges

Comme si notre enfance pointait vers le chômage

On a trop déconné hier soir au café

Mais j’suis sûr que d’main on va bien y r’tourner

We hebben gisteravond te veel geknoeid in het café

We hebben de wereld opnieuw gemaakt om niet te veranderen

We dronken wijn, sterke drank in overvloed

We proosten op de dood als het sluiten van een bistro

We hadden het over onze vrouwen die hun borsten poetsen

We hebben onze ziel ergens verbrand als maatjes

We waren ver van Ostand en toch lachten we

De buik van Parijs maakte ons echt

Een geur van Pastis rookte onze neusgaten

En de sigaret vond porselein voor ons uit

Don boert rond op zoek naar zijn hete bloed

We hadden op het gezicht de gluurders in een schaar

Een kletskous danste onder onze hoed

Onze met bloem bestoven harten zorgden voor de schaafsel

We praatten over alles en zongen als een gek

We dachten dat het leven behoorlijk naar de klote was

Dat een tafel, een toonbank, het einde van de straat zeker waard is?

Maar midden in de nacht de stilte van een vriend

Is veel luider dan de helft van het geluid

En toen we afscheid namen van dronkaards en verstand

We namen onze hersens alsof we een kloof legen

We keken elkaar allemaal diep in onze pijn aan

Alleen zijn als een boom zonder stam

We hebben gisteravond te veel geknoeid in het café

We hebben de wereld opnieuw gemaakt om niet te veranderen

We hadden in onze ogen alle schatten van de wereld

U moet oppassen dat u de sonde niet handpalmt

We hebben te veel verknald tussen Pigalle en Montrouge

We zijn onredelijk als we de leeftijd gepasseerd zijn

We spreken waarheden die onze leugens kwetsen

Alsof onze kindertijd wees op werkloosheid

We hebben gisteravond te veel geknoeid in het café

Maar ik weet zeker dat we er morgen weer heen gaan