Le Clandestin - La Rue Kétanou

Il vagabonde et s’enveloppe

Dans les lumires de la ville

Des vitrines, des bars, des sex shops

Sans papiers, il se faufile

Il s’enlise dans un bain de foule

Cachette mouvante qui lui fait peur

Parfois il perd pied et il coule

Dans la folie des profondeurs

Il s’enfonce dans une langue bizarre

Qui bourdonne et fourmille de voix

Il se cogne contre des regards

Il est tellement maladroit

Prudemment, il planque son nom

Il ne veut pas le gaspiller

Il n’utilise plus qu’un surnom

Deux ou trois fausses identits

Clandestinement dans Paris

Il regonfle tout son courage

Il sait le secret crit

Entre les lignes de son visage

Discrtement sans faire de bruit

Il cherche quelque chose manger

Un abri o passer la nuit

Un robinet pour se laver

Il s’inquite devant ces ivrognes

Qui couchent dans les grottes de la rue

Eux, ils n’ont plus de langue, ils grognent

Ils perdent la tte et ils puent

Il s’inquite devant cet hiver

Le gel et les flocons de neige

Et puis devant un autre hiver

Devant d’autres flocons de neige

Il s’inquite devant la police

Qui contrle les gens de sa race

Il se souvient de la milice

Et il regarde ses godasses

Il se dit que a va bien

Qu’il s’est chapp de la guerre

Puis il glisse au fond de ses mains

Une larme, une prire

Het dwaalt en wikkelt zichzelf

In de stadslichten

Etalages, bars, seksshops

Zonder papieren sluipt hij

Hij verzandt in een menigte

Bewegende schuilplaats die hem bang maakt

Soms verliest hij zijn houvast en zinkt hij

In de waanzin van de diepten

Hij zakt weg in een vreemde taal

Die neuriet en wemelt van stemmen

Hij botst tegen blikken

Hij is zo onhandig

Voorzichtig verbergt hij zijn naam

Hij wil het niet verspillen

Hij gebruikt alleen een bijnaam

Twee of drie valse identiteiten

Clandestinement in Parijs

Hij pompt al zijn moed op

Hij kent de geheime kritiek

Tussen de lijnen van haar gezicht

Discreet zonder lawaai te maken

Hij zoekt iets om te eten

Een schuilplaats om de nacht door te brengen

Een kraan om te wassen

Hij maakt zich zorgen over deze dronkaards

Die slapen in de grotten van de straat

Ze, ze hebben geen tong meer, ze grommen

Ze verliezen hun verstand en ze stinken

Hij maakt zich zorgen over deze winter

Vorst en sneeuwvlokken

En dan voor nog een winter

Voor andere sneeuwvlokken

Hij vraagt ​​de politie

Wie controleert mensen van zijn ras?

Hij herinnert zich de militie

En hij kijkt naar zijn schoenen

Hij zegt dat het goed met hem gaat

Dat hij ontsnapte uit de oorlog

Dan glijdt het diep in haar handen

Een traan, een gebed