Les Caravanes - La Rue Kétanou

C’est à la manière un peu gitane

Qu’il caravane sa vie constamment

Alors il n’allait pas oublier

Celle qui pendant des années

Lui murmurait: «je continue

Jusqu'à recontinuer "

La rue c’est elle qui l’a élevé

Il y jouait au foot et au pavé

Pas manqué elle a vu ses genoux s'écorcher

Et les mobylettes changer de couleur

Sous la main du voleur

Et c’est par coeur qu’il la connaissait

Et c’est par peur d’y rester qu’il en cueillait

Les portefeuilles mûrs des passants

Les portefeuilles trop mûrs des passants pressés

En attendant les caravanes

Et que toutes les fleurs se fanent

Quand toutes les guitares de l’Espagne

Se mettent à chanter sur son passage

Un accordéon en attelage

Et la grosse caisse pour les rouages

Et sa chanson en paysage

C’est à la manière un peu brigane

Qu’il exhibe ses histoires sur le trottoir

Déballant son stand de mémoire

Pour que tous les jours se racontent de nouveau

Il était une foire

Et se glissant dans les oreilles en réanimation

Les badauds s’arrêtant à l'écoute

De cette unique attraction

Et toi va donc ouvrir les portes de l’imagination

Mme Machin est en prison quand Mr Truc

a perdu son pelochon

Quand certains comptent leurs millions

Lui conte ses histoires de son balcon

Il va bien falloir qu’elle se magne

Car il n’y a pas d’histoire

Et toujours pas de caravanes

Le ciel seul le sait que l’on pourrait

Reprendre ce qu’ils étaient

Et en bouffer des rues de routes

Des frontières de campagne

Devaler tout droit jusqu'à l’horizon

En déployant les cris et les ailes qui vont

A l’abordage des lèvres de leur visage

Marier la vie et ses voyages

Les cieux en parrainage

Et pour de bon prendre ces caravanes

Pour nous conduire hors de la ville et de ses marges

Het is een beetje een zigeunermanier

Laat hem constant zijn leven karavaan

Dus hij zou het niet vergeten

Degene die al jaren

Fluisterde tegen hem: "Ik ga verder

Tot verder"

De straat waar ze hem heeft opgevoed

Hij speelde daar voetbal en kasseien

Ik heb niet gemist dat ze haar knieën zag schrapen

En bromfietsen veranderen van kleur

Onder de hand van de dief

En hij kende haar uit zijn hoofd

En het was uit angst om daar te blijven dat hij het koos

De rijpe portemonnees van voorbijgangers

De overrijpe portemonnees van voorbijgangers in haast

Wachten op de caravans

En alle bloemen vervagen

Wanneer alle gitaren van Spanje

Ze beginnen te zingen als ze voorbij komen

Een trekharmonica

En de basdrum voor de tandwielen

En zijn lied in landschap

Het is een beetje brigane manier

Laat hem pronken met zijn verhalen op de stoep

Zijn geheugenstandaard uitpakken

Om elke dag een nieuw verhaal te laten vertellen

Er was eens een kermis

En uitglijden in de oren op de IC

Toeschouwers stoppen om te luisteren

Van deze unieke attractie

En zo open je de deuren van de verbeelding

Mrs Wat zit er in de gevangenis als Mr Stuff

verloor zijn jas

Wanneer sommigen hun miljoenen tellen

Vertelt haar verhalen vanaf haar balkon

Ze zal moeten haasten

Omdat er geen verhaal is

En nog steeds geen caravans

Alleen de hemel weet dat we dat kunnen

Terugnemen wat ze waren

En eet het straten van wegen

landsgrenzen

Ga recht naar beneden naar de horizon

Verspreid de kreten en de vleugels die gaan

De lippen van hun gezicht naderen

Trouwen met leven en reizen

De hemel in sponsoring

En voor het goede nemen deze caravans

Om ons uit de stad en haar randen te leiden