Le grand chelem - La Rue Kétanou

Elle est là, sur le retour du chemin de l'école

Et ça se voit pas

Qu’elle s’est levée plus tôt que tout le monde à la khasba

Pour préparer les petits frères, les petites sœurs

?

du ptit-déj

Et elle dit pas que la vie c’est dure

Elle se plaint pas, car c’est comme ça

Depuis que la mère elle est malade au lit

Le père il est partit ramener du?

d’un autre pays

Parce que là-bas ça paiera toujours mieux qu’ici

Alors elle fait un peu la maman avant de faire ses leçons

Et son devoir de protection du coup la mode elle la suit pas

Y’a toujours plus important que soit

Y’a les petits qu’il faut coucher

Après les avoir fait manger

La vaisselle à ranger

Elle s’endort

Et elle rêve de grand chelem

Du haut de son HLM

Et de branle-bas de combat

Et elle rêve de grand chelem

Quand la cité devient blême

Elle s’en va loin là-bas

Et elle est là, sur le chemin du travail

Et ça ne se voit pas

Qu’elle a couché les enfants avant le RER A

Elle va faire des ménages pour une banque à Barbès

Et elle dit pas

Que c’est sont deuxième travail

En plus d'être maman et papa

Car pour elle c’est important de marcher digne et droit

La tête haute même avec une casquette à l’envers

C’est ce qu’elle dit à son aîné

Qui ne voit pas qu’elle se démène

Qu’elle pousse le temps sans avoir la haine

Mais en ayant le temps de l’accompagner

Dans ce qu’il aime

Au bord du stade où sur un banc

Elle sourit

Elle soupire

Et elle rêve de grand chelem

Du haut de son HLM

Et de branle-bas de combat

Et elle es là

Et elle rêve de grand chelem

Quand la cité devient blême

Elle s’en va loin là-bas

Et elle est là

Et elle est là

On est là depuis 3000 ans

A reproduire les mêmes schémas

Quand ça va bien, ça va

Quand ça va pas, chacun pour soi

Et on montre du doigt

Pour dénoncer le racisme et la haine

Et on sait pas si les gens heureux

Ont une piscine, une religion ou pas

Mais ce que je vois

C’est ce qu’ils font avec trois bouts de bois

Des idées, du courage et des bouts de ficelles

Et j’admire tous ces gens

Qui prennent le temps

De dire bonjour en souriant

Qui tendent la main malgré les temps qui courent

Tout en s’activant

Suivant la marche de l’avant, de l’envie

De construire, de partir, de partir, de partir

Et elle rêve de grand chelem

Du haut de son HLM

Et de branle-bas de combat

Et elle es là

Et elle rêve de grand chelem

Quand la cité devient blême

Elle s’en va loin là-bas

Et elle est là

Et elle est là

Et elle est là

Et elle est là

Ze is daar, op weg naar huis van school

En het laat zich niet zien

Dat ze eerder opstond dan iedereen bij de khasba

Om de kleine broertjes, de kleine zusjes voor te bereiden

?

ontbijt

En ze zegt niet dat het leven moeilijk is

Ze klaagt niet, want zo is het

Sinds de moeder ligt ze ziek in bed

De vader die hij achterliet om wat te brengen?

van een ander land

Want daar betaalt het altijd beter dan hier

Dus ze is een beetje een moeder voordat ze haar lessen gaat doen

En haar plicht om de mode te beschermen, volgt ze plotseling niet

Er is altijd belangrijker dan beide

Er zijn de kleintjes die je naar bed moet brengen

Na ze te hebben gevoerd

Gerechten om op te bergen

Ze valt in slaap

En ze droomt van een grand slam

Vanaf de top van zijn HLM

en een gevecht

En ze droomt van een grand slam

Als de stad bleek wordt

Ze gaat daar weg

En daar is ze dan, op weg naar haar werk

En het laat zich niet zien

Dat ze de kinderen naar bed bracht voor de RER A

Ze gaat schoonmaken voor een bank in Barbès

En ze zegt niet

Wat is zijn tweede baan?

Behalve mama en papa zijn

Want voor haar is het belangrijk om waardig en recht te lopen

Hoofd hoog gehouden, zelfs met een pet naar achteren

Dat zegt ze tegen haar oudste

Wie ziet niet dat ze worstelt

Dat ze de tijd verdrijft zonder haat te hebben

Maar tijd hebben om haar te vergezellen

Waar hij van houdt

Aan de rand van het stadion of op een bankje

Ze lacht

Ze zucht

En ze droomt van een grand slam

Vanaf de top van zijn HLM

en een gevecht

En daar is ze

En ze droomt van een grand slam

Als de stad bleek wordt

Ze gaat daar weg

En daar is ze

En daar is ze

We zijn hier al 3000 jaar

Om dezelfde patronen te herhalen

Als het goed is, is het goed

Als het mis gaat, ieder voor zich

En wij wijzen

Racisme en haat aan de kaak stellen

En we weten niet of gelukkige mensen

Heb een zwembad, religie of niet

Maar wat ik zie?

Dat doen ze met drie stokjes

Ideeën, moed en touwtjes

En ik bewonder al deze mensen

wie neemt de tijd

Om hallo te zeggen met een glimlach

Wie reikt ondanks de tijden uit

Tijdens het activeren

Na de mars vooruit, van afgunst

Bouw, ga, ga, ga

En ze droomt van een grand slam

Vanaf de top van zijn HLM

en een gevecht

En daar is ze

En ze droomt van een grand slam

Als de stad bleek wordt

Ze gaat daar weg

En daar is ze

En daar is ze

En daar is ze

En daar is ze