Altitude - La Rue Kétanou

Lorsque j’ai relevé le front

Il s’est cogné contre le plafond

Et le plafond a éclaté

Je ne faisais que passer

Monter plus haut

Toujours plus haut

Caresser le cri des oiseaux

L’altitude m’appelle, je l’entends

Le ciel envergure, le vent

Je reviens de la gueule du loup

J’ai fait le mur et les verrous

Comprenez ma soif de soleil

N’y comprenez rien c’est pareil

Grimper, envahir le vide

C’est la verticale qui me guide

Je n’ai plus rien à perdre en bas

Que le plancher garde mon poids

J’espère et saisis toutes les perches

Je fouille l’intuition, je cherche

Je sais où mène ce chemin

Le reste s’apprend sur le terrain

Je reviens de la gueule du loup

J’ai fait le mur et les verrous

Comprenez ma soif de soleil

N’y comprenez rien c’est pareil

Monter plus haut

Toujours plus haut

Jusqu'à la couleur de ta peau

Jusqu'à la main que tu me tends

Jusqu'à tes lèvres, jusqu'à tes dents

Si je ne tiens pas l'équilibre

Qu’au moins ma chute soit libre

Le vertige me soulève, je t’aime

Regarde mes ailes brûlantes

Je t’aime

Je reviens de la gueule du loup

J’ai fait le mur et les verrous

Comprenez ma soif de soleil

N’y comprenez rien c’est pareil

Toen ik mijn voorhoofd optilde

Hij raakte het plafond

En het plafond barstte

Ik kwam net langs

Klim hoger

Altijd hoger

Streel de kreet van de vogels

De hoogte roept me, ik hoor het

De lucht veegt, de wind

Ik kom terug uit de mond van de wolf

Ik heb de muur en de sloten gemaakt

Begrijp mijn dorst naar zonneschijn

Begrijp er niets van het is hetzelfde

Klim, val de leegte binnen

Het is de verticale die me leidt

Ik heb daar beneden niets meer te verliezen

Laat de vloer mijn gewicht dragen

Ik hoop en grijp alle palen

Ik zoek intuïtie, ik zoek

Ik weet waar dit pad naartoe leidt

De rest leer je on the job

Ik kom terug uit de mond van de wolf

Ik heb de muur en de sloten gemaakt

Begrijp mijn dorst naar zonneschijn

Begrijp er niets van het is hetzelfde

Klim hoger

Altijd hoger

Tot de kleur van je huid

Tot de hand die je naar me uitstrekt

Naar je lippen, naar je tanden

Als ik het evenwicht niet bewaar

Mijn val is tenminste vrij

Duizeligheid tilt me ​​op, ik hou van je

Kijk naar mijn brandende vleugels

Ik houd van je

Ik kom terug uit de mond van de wolf

Ik heb de muur en de sloten gemaakt

Begrijp mijn dorst naar zonneschijn

Begrijp er niets van het is hetzelfde