Static - Kirsty McGee

I fell asleep in trieste harbour with my back against the wall

And i swear we’re only half awake till something sees us fall

And all the houses in the harbour were as ripe as watermelons

In the afternoon cathedral of the red hot july sun

I held my head under the water of a fountain clear as glass

And i lay my head upon your heart when you lay on the grass

There was a bird and i remember how it flew across the sun

And how its shadow fell upon us as the clouds moved in

I fell asleep in massachusetts with my head against the wall

And i slept like i was dreaming for a thousand souls

When i raised my head the water was the colour of the sun

And my heart was full of fortune and my head as light as sand

We made love among the pine trees on an island full of butterflies

Where hot successive summers had turned the grass to hay

And all the trees so still above our heads were tender

With the scent of pine and static with both sunlight and forgetfulness

I fell asleep and when i woke up all the world was somehow different

The colours burned more brightly and the sunlight seemed more strong

And i remember blue glass shadows and the fine hair of your arm

And all the clouds in the cathedral of the red hot july sun

Ik viel in slaap in de haven van Triëst met mijn rug tegen de muur

En ik zweer dat we nog maar half wakker zijn tot iets ons ziet vallen

En alle huizen in de haven waren zo rijp als watermeloenen

In de middag kathedraal van de roodgloeiende julizon

Ik hield mijn hoofd onder het water van een fontein helder als glas

En ik leg mijn hoofd op je hart als je op het gras ligt

Er was een vogel en ik herinner me hoe hij over de zon vloog

En hoe zijn schaduw op ons viel toen de wolken binnenkwamen?

Ik viel in slaap in massachusetts met mijn hoofd tegen de muur

En ik sliep alsof ik droomde voor duizend zielen

Toen ik mijn hoofd ophief, had het water de kleur van de zon

En mijn hart was vol geluk en mijn hoofd zo licht als zand

We bedreven de liefde tussen de pijnbomen op een eiland vol vlinders

Waar hete opeenvolgende zomers het gras in hooi hadden veranderd

En alle bomen die zo stil boven onze hoofden stonden, waren zacht

Met de geur van dennen en statisch met zowel zonlicht als vergeetachtigheid

Ik viel in slaap en toen ik wakker werd, was de hele wereld op de een of andere manier anders

De kleuren brandden feller en het zonlicht leek sterker

En ik herinner me blauwe glazen schaduwen en het fijne haar van je arm

En alle wolken in de kathedraal van de roodgloeiende julizon