Spit & Shine - Kirsty McGee

I’ll work my way i always have

I’ll do whatever you choose

I’ll mend your clothes i’ll make your bed

I’ll spit and shine your shoes

I’ve wintered in italian sun

I’ve summered in a caravan

But i know you’re a busy man

And i must work my way

I’ve followed workers on the land

Pulled daffodils with callused hands

Seen comets rise in cut-glass skies

That curve around the moon

Been driven fast on icy roads

By drivers i don’t even know

But so long as i get where i must go

I’ll work my way

I’ll work my way, i’ll work my way

I’ll work my way, i’ll work my way

I work my way i travel light

And i sleep easy every night

And dream of things i’ll never own

And places i have never been

See there’s a river in my veins

That whispers ever in my ear

The names of places far from here

That still i long to see

But every freedom has its price

These aching hands these tired eyes

And on my face the laughter lines

Are interspersed with tears

And though my feet are brown with clay

This restlessness won’t let me stay

And wretched though my moving is

I cannot linger here

So i will rise before the dawn

When sleep’s dead weight lies on your arm

Before the sun burns off the mist

You’ll wake to find me gone

Sure i might return someday

Like the bad penny in your change

But restlessness rides in my veins…

And i must work my way

Ik werk op mijn manier zoals ik altijd heb gedaan

Ik doe wat je kiest

Ik zal je kleren herstellen, ik zal je bed opmaken

Ik zal je schoenen spugen en poetsen

Ik heb overwinterd in de Italiaanse zon

Ik heb in een caravan gezwommen

Maar ik weet dat je een drukke man bent

En ik moet op mijn manier werken

Ik heb arbeiders op het land gevolgd

Narcissen getrokken met eeltige handen

Kometen zien opstijgen in een geslepen glazen hemel

Die curve rond de maan

Snel gereden op ijzige wegen

Door chauffeurs weet ik het niet eens

Maar zolang ik kom waar ik moet zijn

Ik werk op mijn manier

Ik werk op mijn manier, ik werk op mijn manier

Ik werk op mijn manier, ik werk op mijn manier

Ik werk op mijn manier, ik reis licht

En ik slaap elke nacht gemakkelijk

En dromen van dingen die ik nooit zal bezitten

En plaatsen waar ik nog nooit ben geweest

Zie dat er een rivier door mijn aderen stroomt

Dat fluistert ooit in mijn oor

De namen van plaatsen ver van hier

Dat wil ik nog steeds graag zien

Maar elke vrijheid heeft zijn prijs

Deze pijnlijke handen deze vermoeide ogen

En op mijn gezicht de lachrimpels

Zijn afgewisseld met tranen

En hoewel mijn voeten bruin zijn van de klei

Deze rusteloosheid laat me niet blijven

En ellendig hoewel mijn verhuizing is

Ik kan hier niet blijven hangen

Dus ik zal opstaan ​​voor de dageraad

Wanneer het dode gewicht van de slaap op je arm ligt

Voordat de zon de mist wegbrandt

Je wordt wakker om te zien dat ik weg ben

Natuurlijk kom ik misschien ooit terug

Zoals de slechte cent in je kleingeld

Maar rusteloosheid stroomt door mijn aderen...

En ik moet op mijn manier werken