Plane Vapours - Kirsty McGee

Do you remember one morning last winter

When frost sealed all the windows

You could see your breath in candyfloss

Clouds in the sky that were cut through by plane vapours

And the blue of the morning was colder than your hand

When you took my small hand

Into your large hand

And you pressed the two together

And they fitted like a glove

The coat that you were wearing

Was of many different colours

But i pulled a thread out of the hem

And it was brown just like your eyes

You said that i was something

That was steady and reliable

I held your world together — i was cotton in your coat

And you took my heart

But i don’t think i noticed

Till i woke up here without it

On the morning that you left…

Morning here is cloudy

There’s a fire out on the leaf pile

And the leaves are getting wetter

All the trees are getting blacker

In a week or maybe two weeks

Frost will seal up all the windows

And i will lie and think of you

Standing in your coloured coat

And the way you loved the winter

More than any man i’ve ever known

And the way your skin looks amber

In the turning of the light

I saw you in the street

And you said nothing much had happened

You said nothing much had changed

But your eyes had changed their colour

Maybe they were a little redder

Or maybe just the light

Could be i was tired (when i’m tired i don’t see right)

And you took my small hand

Into your large hand and you pressed the two together

And they fitted like a glove

And you said i’ll see you

(maybe next week next month next year)

I’ll see you (and then you turned away)

And the clouds in the sky

Were cut through by plane vapours

And the blue of the morning was colder than your hand

Herinner je je een ochtend afgelopen winter?

Toen de vorst alle ramen verzegelde

Je kon je adem in suikerspin zien

Wolken in de lucht die werden doorgesneden door vliegtuigdampen

En het blauw van de ochtend was kouder dan je hand

Toen je mijn kleine hand pakte

In je grote hand

En je drukte de twee samen

En ze pasten als een handschoen

De jas die je droeg

Was van veel verschillende kleuren

Maar ik trok een draad uit de zoom

En het was net zo bruin als je ogen

Je zei dat ik iets was

Dat was stabiel en betrouwbaar

Ik hield je wereld bij elkaar - ik was katoen in je jas

En je nam mijn hart

Maar ik denk niet dat ik het heb gemerkt

Tot ik hier wakker werd zonder

Op de ochtend dat je vertrok...

Hier is het 's ochtends bewolkt

Er is brand uit op de stapel bladeren

En de bladeren worden natter

Alle bomen worden zwarter

Over een week of misschien twee weken

Vorst sluit alle ramen af

En ik zal liegen en aan je denken

In je gekleurde jas staan

En zoals je van de winter hield

Meer dan welke man dan ook die ik ooit heb gekend

En hoe je huid er amber uitziet

Bij het draaien van het licht

Ik zag je op straat

En je zei dat er niet veel was gebeurd

Je zei dat er niet veel was veranderd

Maar je ogen waren van kleur veranderd

Misschien waren ze wat roder

Of misschien alleen het licht

Het kan zijn dat ik moe was (als ik moe ben, zie ik het niet goed)

En je pakte mijn kleine hand

In je grote hand en je drukte de twee samen

En ze pasten als een handschoen

En je zei dat ik je zal zien

(misschien volgende week volgende maand volgend jaar)

Ik zie je (en dan wend je je af)

En de wolken in de lucht

Zijn doorgesneden door vliegtuigdampen

En het blauw van de ochtend was kouder dan je hand