Something Going On - Kirsty McGee

It’s funny how the water always falls down to the ground

And no matter how you listen, their voices make the same old sound

You hear them in the evening when the sun sinks far below

You’ll hear them sing some kind of melody

Familiar as your own familiar face

You do not recognise tonight

That’s why you’re sure there must be something going on

And you notice in the mirror like you noticed once before

That there are signs of age upon you

And that gradually you notice more and more

The years that tug your skin

A prominence of bone

And where you once saw light within your eye

Your eye is dull as some old river stone

That drags the river to its heart

That’s why you’re sure there must be something going on

And it’s tearing you apart

And there is colour in the cheek

But there is sadness in the smile

Not that there’s anyone to notice

Not that anyone has noticed for a while

And you try to make a difference

You try to bluff that carefree smile

And while you swim away your broken heart

It’s harder by the day to feel worthwhile

And there are evenings when you wish the sun would stay

If only stay to keep you company, to keep the night at bay

'Cause all the nights are longer than they ever were

That’s why you’re sure there must be something going on

'Cause life is nothing like before

Grappig hoe het water altijd op de grond valt

En hoe je ook luistert, hun stemmen maken hetzelfde oude geluid

Je hoort ze 's avonds als de zon ver beneden zakt

Je hoort ze een soort melodie zingen

Vertrouwd als uw eigen bekende gezicht

Je herkent het vanavond niet

Daarom weet je zeker dat er iets aan de hand is

En je merkt het in de spiegel zoals je al eens eerder hebt opgemerkt

Dat er tekenen van ouderdom op je zijn

En dat je gaandeweg steeds meer merkt

De jaren die aan je huid trekken

Een prominentie van bot

En waar je ooit licht in je oog zag

Je oog is zo saai als een oude riviersteen

Dat sleept de rivier naar zijn hart

Daarom weet je zeker dat er iets aan de hand is

En het scheurt je uit elkaar

En er is kleur op de wang

Maar er zit droefheid in de glimlach

Niet dat iemand iets opmerkt

Niet dat iemand het al een tijdje heeft gemerkt

En je probeert een verschil te maken

Je probeert die zorgeloze glimlach te bluffen

En terwijl je je gebroken hart wegzwemt

Het is met de dag moeilijker om je de moeite waard te voelen

En er zijn avonden waarop je zou willen dat de zon zou blijven

Als je alleen blijft om je gezelschap te houden, om de nacht op afstand te houden

Want alle nachten zijn langer dan ze ooit waren

Daarom weet je zeker dat er iets aan de hand is

Omdat het leven niet meer is zoals voorheen