Aberdeen - Kirsty McGee

There’s a place in every city

In a bar room, dimly lit

Where some yellow-headed girl whispers anyone who’ll listen how she feels

She stoops too low, but she will conquer

With no malice and no guile

She’s the child of late night whisky talk

If late night whisky talk had a child

Do you remember Aberdeen

When you and I were seventeen?

Eyes ablaze and thick as thieves

And Alice, you’ll remember

All of the promises he made

That night you told me all about him in the bed where you had laid

And all the sheets were rolled like restless waves

Thrown around in disarray

And I loved you then but I dared not speak for fear

For fear of what you’d say

And the roads roll by so dully grey

And I tell myself that they’ll end someday

When I find out what I mean to say

When words come a little closer

If I’d known back then what I’ve since learned

How a fire can warm, how a fire can burn

We dashed down the stars but at every turn

If I was lost

In the silence I could hear your heart beating

In a bar room in a city street

With a pretty girl with blistered feet

I don’t know about you but I can’t compete

When it comes to drinking games

You stoop too low but you will conquer

As you have conquered every time

You’re the child of late night whisky talk

If late night whisky talk had a child

And I’ll leave you there in Aberdeen

In a torn red dress with that crazy grin

A ragged girl: red hair, white skin

How you made me giddy when you drew me in

I will leave you there in Aberdeen

With my heart in your hands, the way it’s always been

The girl I loved so deeply but I dared not win

Before the stars…

Before the stars came down

In elke stad is wel een plaats

In een bar, slecht verlicht

Waar een geelharig meisje iedereen fluistert die wil luisteren hoe ze zich voelt

Ze bukt te laag, maar ze zal overwinnen

Zonder boosaardigheid en zonder bedrog

Ze is het kind van whiskypraat op de late avond

Als whisky talk 's avonds laat een kind had

Herinner je je Aberdeen nog?

Toen jij en ik zeventien waren?

Ogen in vuur en vlam en zo dik als dieven

En Alice, je zult het je herinneren

Alle beloften die hij deed

Die avond vertelde je me alles over hem in het bed waar je had gelegen

En alle lakens werden opgerold als rusteloze golven

In de war gegooid

En ik hield toen van je, maar ik durfde niet te spreken uit angst

Uit angst voor wat je zou zeggen

En de wegen rollen voorbij, zo saai grijs

En ik zeg tegen mezelf dat ze ooit zullen eindigen

Als ik erachter kom wat ik bedoel te zeggen

Wanneer woorden een beetje dichterbij komen

Als ik toen had geweten wat ik sindsdien heb geleerd

Hoe een vuur kan opwarmen, hoe een vuur kan branden

We renden langs de sterren, maar bij elke beurt

Als ik verdwaald was

In de stilte kon ik je hart horen kloppen

In een barruimte in een stadsstraat

Met een mooi meisje met blaren op de voeten

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik kan niet meedoen

Als het gaat om drinkspelletjes

Je bukt te laag, maar je zult overwinnen

Zoals je elke keer hebt overwonnen

Jij bent het kind van whiskypraat op de late avond

Als whisky talk 's avonds laat een kind had

En ik laat je daar achter in Aberdeen

In een gescheurde rode jurk met die gekke grijns

Een haveloos meisje: rood haar, blanke huid

Hoe je me duizelig maakte toen je me naar binnen trok

Ik zal je daar achterlaten in Aberdeen

Met mijn hart in jouw handen, zoals het altijd is geweest

Het meisje van wie ik zo veel hield, maar ik durfde niet te winnen

Voordat de sterren…

Voordat de sterren naar beneden kwamen